گنجور

شمارهٔ ۳

پر کن بدور لعل نگارم پیاله را
تا بشکنیم توبه هفتاد ساله را
گشتند منفعل گل و سنبل به رنگ و بوی
تا برفکند ماه من از گل کلاله را
دوران دون ببین که چو خواهیم جرعه‌ای
پر میکند ز خون جگر جام لاله را
غیر از صبا چو نامه بری نیست سوی دوست
من هم دهم به باد هوا این رساله را
چون یافت شاهدی ره قانون عشق را
دیگر ز چنگ کی دهد آهنگ ناله را

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: سید محمدرضا شهیم

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

پر کن بدور لعل نگارم پیاله را
تا بشکنیم توبه هفتاد ساله را
هوش مصنوعی: بیا پیاله‌ام را با شراب پر کن تا بتوانیم توبه‌ای که هفتاد سال است کرده‌ایم را بشکنیم.
گشتند منفعل گل و سنبل به رنگ و بوی
تا برفکند ماه من از گل کلاله را
هوش مصنوعی: گل و سنبل تحت تأثیر رنگ و بوی خود قرار گرفتند تا ماه من، که در اینجا به معشوق اشاره دارد، از گل سرخی که زینت بخش است، جدا شود.
دوران دون ببین که چو خواهیم جرعه‌ای
پر میکند ز خون جگر جام لاله را
هوش مصنوعی: به دوران پست و پایین نگاه کن که وقتی می‌خواهیم جرعه‌ای بنوشیم، آن را با خون دل پر می‌کند و در واقع جان‌سوز است. جام پر از گل لاله به این شکل پر می‌شود.
غیر از صبا چو نامه بری نیست سوی دوست
من هم دهم به باد هوا این رساله را
هوش مصنوعی: به جز نسیم صبا، هیچ‌کس نمی‌تواند نامه‌ای به سوی دوست من ببرد، بنابراین من این نامه را هم به باد می‌سپارم.
چون یافت شاهدی ره قانون عشق را
دیگر ز چنگ کی دهد آهنگ ناله را
هوش مصنوعی: زمانی که معشوقی پیدا شود که قانون عشق را نشان دهد، دیگر چه نیازی به صداهایی چون ناله و اندوه است؟