شاهدی » دیوان فارسی » غزلیات » شمارهٔ ۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>امروز ز نو دلبر ما خوی دگر داشت</p></div>
<div class="m2"><p>ما واله و او روی و نظر سوی دگر داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتم که کنم نسبت آن زلف به عنبر</p></div>
<div class="m2"><p>آورد صبا نکهت آن بوی دگر داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>خلق نگران رخ او کشته ز هر سو</p></div>
<div class="m2"><p>وان سرو به هر سو نگری روی دگر داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>دل زان نکشیدم به سوی حوری و فردوس</p></div>
<div class="m2"><p>کو میل به سوی دگر و کوی دگر داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>گر شاهدی خسته شود سوی طبیبان</p></div>
<div class="m2"><p>از دوست طمع شربت داروی دگر داشت</p></div></div>

دیوان شاهدی به ضمیمهٔ کتاب تحفهٔ شاهدی  » تصویر 25

شمارهٔ ۲۸

امروز ز نو دلبر ما خوی دگر داشت
ما واله و او روی و نظر سوی دگر داشت
گفتم که کنم نسبت آن زلف به عنبر
آورد صبا نکهت آن بوی دگر داشت
خلق نگران رخ او کشته ز هر سو
وان سرو به هر سو نگری روی دگر داشت
دل زان نکشیدم به سوی حوری و فردوس
کو میل به سوی دگر و کوی دگر داشت
گر شاهدی خسته شود سوی طبیبان
از دوست طمع شربت داروی دگر داشت

شمارهٔ ۲۶

شمارهٔ ۲۷

امروز ز نو دلبر ما خوی دگر داشت

ما واله و او روی و نظر سوی دگر داشت

گفتم که کنم نسبت آن زلف به عنبر

آورد صبا نکهت آن بوی دگر داشت

خلق نگران رخ او کشته ز هر سو

وان سرو به هر سو نگری روی دگر داشت

دل زان نکشیدم به سوی حوری و فردوس

کو میل به سوی دگر و کوی دگر داشت

گر شاهدی خسته شود سوی طبیبان

از دوست طمع شربت داروی دگر داشت

شمارهٔ ۲۷

اطلاعات