هوش مصنوعی: کسی که به تو عشق ورزید، هرگز با آرامش نمی‌تواند برود. دلش مانند لاله‌ای است که پر از خون است و نمی‌تواند جز با درد و رنج رفتن را تحمل کند.

هوش مصنوعی: چه خوشبوهایی که در آن زلف معطر تو وجود ندارد، اما با این حال، وجودم به خاک بدل شده و بوی تو از یادم نرفته است.

هوش مصنوعی: دل به خاطر نور چشمان تو از خم زلفت عبور کرد، چون هیچ‌کس در شب تاریکی بدون چراغ نمی‌رود.

هوش مصنوعی: از زمانی که لب تو بر لب جام بوسه زد، لذت و شادمانی آن از قلبم هیچ‌گاه فراموش نشد.

هوش مصنوعی: زمانی که زیبایی تو مانند گلی درخشان و قامت تو را دیدم، دیگر به سوی باغ و زیبایی‌های دیگر نرفتم.