شاهدی » دیوان فارسی » غزلیات » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کسی که عشق تو ورزید با فراغ نرفت</p></div>
<div class="m2"><p>دلش چو لاله پر از خون و جز بداغ نرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چه نافه ها که در آن زلف عنبر افشان نیست</p></div>
<div class="m2"><p>که خاک شد تن و بوی تو از دماغ نرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>به نور روی تو بگذشت دل از آن خم زلف</p></div>
<div class="m2"><p>چرا که کس به شب تار بی چراغ نرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>از آن دمی که لبت بوسه داد بر لب جام</p></div>
<div class="m2"><p>صفای لذت آن از دل نفاغ نرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>چو شاهدی گل رخسار و خط قد تو دید</p></div>
<div class="m2"><p>ز خاک کوی تو دیگر بسوی باغ نرفت</p></div></div>

دیوان شاهدی به ضمیمهٔ کتاب تحفهٔ شاهدی  » تصویر 21

شمارهٔ ۲۳

کسی که عشق تو ورزید با فراغ نرفت
دلش چو لاله پر از خون و جز بداغ نرفت
چه نافه ها که در آن زلف عنبر افشان نیست
که خاک شد تن و بوی تو از دماغ نرفت
به نور روی تو بگذشت دل از آن خم زلف
چرا که کس به شب تار بی چراغ نرفت
از آن دمی که لبت بوسه داد بر لب جام
صفای لذت آن از دل نفاغ نرفت
چو شاهدی گل رخسار و خط قد تو دید
ز خاک کوی تو دیگر بسوی باغ نرفت

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

کسی که عشق تو ورزید با فراغ نرفت

دلش چو لاله پر از خون و جز بداغ نرفت

چه نافه ها که در آن زلف عنبر افشان نیست

که خاک شد تن و بوی تو از دماغ نرفت

به نور روی تو بگذشت دل از آن خم زلف

چرا که کس به شب تار بی چراغ نرفت

از آن دمی که لبت بوسه داد بر لب جام

صفای لذت آن از دل نفاغ نرفت

چو شاهدی گل رخسار و خط قد تو دید

ز خاک کوی تو دیگر بسوی باغ نرفت

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات