هوش مصنوعی: کدام کسی هست که جراحت دلش به خاطر تو نباشد؟ و کدام دلی وجود دارد که در هر جا بی‌تاب و بی‌قرار تو نباشد؟

هوش مصنوعی: یاد تو در دل من همچون تیرهایی است که به من اصابت می‌کنند. مرا از سینه‌ام بکش، تیرهایی که یاد تو را با خود ندارند.

هوش مصنوعی: هر لحظه چشمانم پر از اشک است و می‌خواهم این اشک‌ها را بر چهره‌ات بریزم تا آن اثری را که غبار وجود تو بر جا گذاشته است، پاک کنم.

هوش مصنوعی: هیچ کس از حقیقت وجود و جوهر جان خبر نمی‌دهد، اما برای ما تنها آن لعل درخشان تو است که ارزش دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر زخم‌هایی که از تو خورده‌ام، اثری از من باقی نمانده است. حتی یک تار موی من هم نیست که نشانی از درد تو نداشته باشد.

هوش مصنوعی: شاهدی را از بی‌نوایی مپرس، چون از درد او در دریا چه جواهرهایی که در کنار تو وجود ندارد.