شاهدی » دیوان فارسی » غزلیات » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشقت چو به قصد عقل و جان رفت</p></div>
<div class="m2"><p>دل هم به غلط در آن میان رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دل برد گمان که آن دهان نیست</p></div>
<div class="m2"><p>یک ذره بدید و در گمان رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>جز حسن تو را چو هست آنی</p></div>
<div class="m2"><p>جان و دل ما به قصد آن رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ابری شد و درد و غم ببارید</p></div>
<div class="m2"><p>آهم که ز دل بر آسمان رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>لعلش طلبید و جان به بوسی</p></div>
<div class="m2"><p>جان گشت روانه و روان رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>چون شاهدی آن لب و دهان دید</p></div>
<div class="m2"><p>جانش به فدای این و آن رفت</p></div></div>

دیوان شاهدی به ضمیمهٔ کتاب تحفهٔ شاهدی  » تصویر 18

شمارهٔ ۱۹

عشقت چو به قصد عقل و جان رفت
دل هم به غلط در آن میان رفت
دل برد گمان که آن دهان نیست
یک ذره بدید و در گمان رفت
جز حسن تو را چو هست آنی
جان و دل ما به قصد آن رفت
ابری شد و درد و غم ببارید
آهم که ز دل بر آسمان رفت
لعلش طلبید و جان به بوسی
جان گشت روانه و روان رفت
چون شاهدی آن لب و دهان دید
جانش به فدای این و آن رفت

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

عشقت چو به قصد عقل و جان رفت

دل هم به غلط در آن میان رفت

دل برد گمان که آن دهان نیست

یک ذره بدید و در گمان رفت

جان و دل ما به قصد آن رفت

ابری شد و درد و غم ببارید

آهم که ز دل بر آسمان رفت

لعلش طلبید و جان به بوسی

جان گشت روانه و روان رفت

چون شاهدی آن لب و دهان دید

جانش به فدای این و آن رفت

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات