هوش مصنوعی: ما دل خود را به زلف زیبای معشوقی گره زده‌ایم و همچنان که خواب بر چشمان ما نشسته، آرامش را در دل‌هایمان یافته‌ایم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به عشق و ارتباط عاطفی‌اش با معشوق اشاره می‌کند. او در ذهنش مشغول فکر به محبوب است و متوجه می‌شود که در دستان آن محبوب گرفتار شده است. این احساس به نوعی نشان‌دهنده‌ی وابستگی و پیوند عمیق او با معشوق است که به طور غیرقابل اجتنابی به سرنوشت مشترکی منتهی شده‌اند.

هوش مصنوعی: ما به خاطر صداقت و از روی خلوص در کنار کوی تو، با اشک‌های خود را پاک کرده و برای ورود به این محیط روحانی آماده شده‌ایم.

هوش مصنوعی: عشق و آرزوی وصال او در ذهن ما مانند یک آرزو و خیال است و ما برای به‌دست آوردن آن، امید و انتظار زیادی داریم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در سختی‌ها به خواسته‌های دلش نرسید. ما هم دل خود را به درد و غم قفل کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ای معشوق، فریب دو زلف تو را نخور و از آن نگریز، چرا که تا پایان عمر در این دام گرفتار خواهیم بود.