شیخ محمود شبستری » سعادت نامه » باب چهارم » فصل دوم » بخش ۲ - عین الیقین

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سبب فعل حق چو ما باشیم</p></div>
<div class="m2"><p>او شود خلق و ما خدا باشیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون خدائی به کارفرمائی است</p></div>
<div class="m2"><p>سبب فعل علت غائی است</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>تو کئی؟ تا که این سخن گوئی</p></div>
<div class="m2"><p>یا که با او حدیث من گوئی</p></div></div>

بخش ۳ - حکایت

سبب فعل حق چو ما باشیم
او شود خلق و ما خدا باشیم
چون خدایی به کارفرمایی است
سبب فعل علت غایی است
تو کیی تا که این سخن گویی
یا که با او حدیث من گویی

هوش مصنوعی: این ابیات به رابطه انسان و خداوند اشاره دارد. شاعر می‌گوید اگر ما در مسیر حق باشیم، خداوند خالق فعالیت‌های ما می‌شود. همچنین بیان می‌کند که درست است که ما در دنیا به کار و خلق می‌پردازیم، اما در نهایت خداوند تعیین کننده و علت اصلی همه چیز است. در پایان، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که چه حقی داریم که درباره این مسائل صحبت کنیم، در حالی که تنها خداوند است که می‌تواند درباره خلقت و وجود سخن بگوید.

بخش ۱ - الفصل الثانی فی انّ افعاله لا تُعلَّل و انّ الجزاء لیس بالعمل  علم الیقین

بخش ۲ - عین الیقین

هوش مصنوعی: اگر ما به سبب کارهای خداوند باشیم، آنگاه خداوند آفرینش را به وجود می‌آورد و ما هم به نوعی به خدا نزدیک می‌شویم.

او شود خلق و ما خدا باشیم

هوش مصنوعی: خداوند به عنوان کارفرما، باعث و بانی تمام اعمال و رفتارهاست و این اعمال به دلایل مختلفی انجام می‌شوند.

چون خدائی به کارفرمائی است

هوش مصنوعی: تو کی هستی که این حرف‌ها را می‌زنی یا با او درباره من صحبت می‌کنی؟

تو کئی؟ تا که این سخن گوئی

یا که با او حدیث من گوئی

بخش ۲ - عین الیقین

اطلاعات

برگردان به زبان ساده