هوش مصنوعی: هستی واحد در دنیای بیرون به مانند نقطه‌ی کوچکی است که تصویر خیال را به تصویر می‌آورد.

هوش مصنوعی: نقطه‌ای مانند یک شعله، نوری ساطع کرد و از فاصله دور تصاویری ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که دایره به تصویر کشیده شد، شکل کره به وجود آمد و چرخ بزرگ دنیا شکل گرفت.

هوش مصنوعی: عکس‌ها که در هم پیچیده شدند، نمایانگر هجدهمین هزار عالم گردیدند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به ارتباط میان وحدت ذات و تنوع شکل‌ها و نمودهاست. نقطه، نمادی از اصل واحد و دایره، نمادی از تنوع و گستردگی آن اصل است. به عبارت دیگر، هرچند وجود اشکال مختلف و متفاوت به نظر می‌رسد، اما همگی از یک حقیقت واحد نشأت می‌گیرند؛ همانند تصویری که از یک منبع واحد گرفته می‌شود، ولی دارای جلوه‌ها و صورت‌های مختلف است.

هوش مصنوعی: در این میان هیچ چیزی جز حق وجود ندارد. ای نادان، حق چیست که با هم درگیر هستیم؟

هوش مصنوعی: داستان ارتباط جسم و جان را بیان نکن؛ یا تو باید در این میان باشی یا او.

هوش مصنوعی: وقتی محدث با قدیم در هم آمیخت، رابطه‌ی خلق و خالق مخدوش شد.

هوش مصنوعی: وحدتی که همیشه با ذات وجود دارد، نشان‌دهنده این است که نسبت‌ها و اضافات از آن جدا هستند.

هوش مصنوعی: راهنمایی من و تو از قرآن این است که بگوییم "به خدا پناه ببریم و آنها را رها کنیم."

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اینجا سخن از وحدت است، نه اتحاد یا ورود چیزی به چیزی دیگر. از این میان، آنچه که به حاشیه می‌زند، کنار بروید.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که گفتگو و یادآوری در مورد توحید، یعنی یکتایی خدا، به ما می‌آموزد که برای رسیدن به اتحاد و یکپارچگی باید از وابستگی‌ها و تعلقات دنیوی فاصله بگیریم و به تجرد و بی‌نیازی روی آوریم.

هوش مصنوعی: گفتگوی بیهوده و بی‌هدف چه فایده‌ای دارد؟ آیا تفاوتی بین آنچه گفته شده و آنچه همیشه وجود داشته، هست؟

هوش مصنوعی: سخن درباره‌ی وحدت است، اما مانند سرابی است که هیچ کس نمی‌تواند از آن سیراب شود. در واقع، این موضوع به گونه‌ای است که نمی‌توان از آن بهره‌مند شد.