هوش مصنوعی: از یک حکیم چند سوال کردم و به این نتیجه رسیدم که دانش او نسبت به علم کامل نیست.

هوش مصنوعی: شریعت چیست؟ گفتم: بسیار است. برای خودت در راستای حق اعمال کن.

هوش مصنوعی: سوال کردم که هدف از دین چیست، پاسخ داد که هدف این است که راه را بشناسی و درک کنی.

هوش مصنوعی: به او گفتم که راه و روش چیست، او پاسخ داد: روی به سوی دوست کردن.

هوش مصنوعی: گفتم مسیر رسیدن به حقیقت چه پایانی دارد، پاسخ داد که پایان این مسیر خود حقیقت است.

هوش مصنوعی: گفتم حقیقت چیست؟ گفت: آن چیزی است که جان تو را به وصال می‌رساند.

هوش مصنوعی: به او گفتم وصل با جان چه معنایی دارد، او پاسخ داد که وصل جان را باید نزدیکی به حقیقت خداوند بدانیم.

هوش مصنوعی: در گفت‌وگویی از اهمیت نزدیکی به حقیقت پرسیدم و پاسخ شنیدم که این نزدیکی به دلیل فاصله‌ای است که از خواسته‌های نفس و دلتنگی‌هایی که در دل دارم، ایجاد شده است.

هوش مصنوعی: گفتم چطور می‌توانم بفهمم جدایی از نفس چیست؟ پاسخ داد: از طریق تصوف، ای کسی که مانند جانم به من نزدیک هستی.

هوش مصنوعی: در این بیت، گوینده از شخصی می‌پرسد که تحقیق و بررسی در مورد تصوف چیست. شخص پاسخ می‌دهد که باید از دروغ و ظاهرسازی دوری کرد و خود را ساده و بی‌تکلف نگه داشت.

هوش مصنوعی: گفتم ترک آن مفهوم چگونه است؟ گفت: درویشی همان است.

هوش مصنوعی: گفتم درویشی چیست و او پاسخ داد: هرچه داری، باید آن را به پیش بیاوری.

هوش مصنوعی: به او گفتم نشانه‌ات را نشانم بده که چگونه است. او پاسخ داد که آن نشانه از ما دور است.

هوش مصنوعی: اگرچه من مطلب را به طور خلاصه بیان کردم، اما به این نکته توجه کن که توضیحات واضح و روشن آن بسیار معتبر است.

هوش مصنوعی: این افراد نشانه‌ای از خود ندارند و هیچ چیزی جز حقیقت را در نظر نمی‌گیرند.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در زمان خود است و از وضعیت و سخنان خود فاصله گرفته و به عمیق‌تر از ظاهر می‌اندیشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که این معنا را درک کرده باشد، مانند من نمی‌تواند با تمام زبان‌ها به بیان آن بپردازد.