سیف فرغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شب نیست که از غمت دلم جوش نکرد</p></div>
<div class="m2"><p>واز بهر تو زهر اندهی نوش نکرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای جان جهان هیچ نیاوردی یاد</p></div>
<div class="m2"><p>آن را که ترا هیچ فراموش نکرد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

شب نیست که از غمت دلم جوش نکرد
واز بهر تو زهر اندهی نوش نکرد
ای جان جهان هیچ نیاوردی یاد
آن را که ترا هیچ فراموش نکرد

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از درد و غم ناشی از دوری محبوبش صحبت می‌کند. او می‌گوید هر شب به خاطر دل تنگی‌هایش ناراحت است و هیچ گاه یاد محبوبش را فراموش نکرده است، در حالی که محبوب به او توجهی نمی‌کند. در واقع، او در غم عشقش سختی می‌کشد و احساس می‌کند که محبت و یاد او برای محبوبش بی‌اهمیت است.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: هر شب بدون اینکه به خاطر تو ناراحتی را حس کنم، نمی‌گذرد و من هیچ وقت به خاطر تو زهر اندوهی را نمی‌نوشم.

شب نیست که از غمت دلم جوش نکرد

واز بهر تو زهر اندهی نوش نکرد

هوش مصنوعی: ای روح جهان، هیچ‌کس به یاد تو نیفتاده و فراموش نکرده است.

ای جان جهان هیچ نیاوردی یاد

آن را که ترا هیچ فراموش نکرد

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده