سیف فرغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر زان توام هر دو جهانم بستان</p></div>
<div class="m2"><p>باکی نبود سود و زیانم بستان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>باز آی بپرسش و ببین چشم ترم</p></div>
<div class="m2"><p>لب بر لب خشکم نه و جانم بستان</p></div></div>

شمارهٔ ۱۹

گر زان توام هر دو جهانم بستان
باکی نبود سود و زیانم بستان
باز آی بپرسش و ببین چشم ترم
لب بر لب خشکم نه و جانم بستان

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با احساس عمیق خود از عشق سخن می‌گوید. او می‌گوید که اگر محبوبش همه‌چیز را از او بگیرد، حتی دو جهان را نیز، برای او مهم نیست، زیرا او فقط به عشق و وجود محبوبش اهمیت می‌دهد. او از محبوب می‌خواهد که بازگردد و با او سخن بگوید و به او توجه کند، زیرا چشمانش از شدت احساسات پر از اشک است و در این دلتنگی، جانش را نیز آماده است تا به محبوبش بدهد.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: اگر تو مرا از هر دو جهان بگیری، برایم مهم نیست که سود یا زیانم چیست.

گر زان توام هر دو جهانم بستان

باکی نبود سود و زیانم بستان

هوش مصنوعی: برگرد و 다시 بپرس و ببین که با چشمان اشکبارم، لب‌هایم خشک شده و جانم را بگیر.

باز آی بپرسش و ببین چشم ترم

لب بر لب خشکم نه و جانم بستان

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده