سیف فرغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشقت که بدل گرفته ام چون جانش</p></div>
<div class="m2"><p>دردست و بصبر می کنم درمانش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وز غایت عزت که خیالت دارد</p></div>
<div class="m2"><p>در خانهٔ چشم کرده ام پنهانش</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 7281 - سیف فرغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

عشقت که بدل گرفته ام چون جانش
دردست و بصبر می کنم درمانش
وز غایت عزت که خیالت دارد
در خانه چشم کرده ام پنهانش

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق خود سخن می‌گوید که برایش مانند جانش ارزشمند است و سعی دارد با صبر آن را درمان کند. همچنین، به خاطر عزت و احترامی که برای معشوق خود قائل است، عشقش را در دل پنهان کرده و منتظر فرصتی مناسب است.

شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

هوش مصنوعی: عشق تو را مانند جانم در دست دارم و برای درمان درد آن، صبر خواهم کرد.

عشقت که بدل گرفته ام چون جانش

دردست و بصبر می کنم درمانش

هوش مصنوعی: به خاطر بزرگی و عزتی که در ذهن تو وجود دارد، من هر چه در دل دارم را در خانهٔ چشمم پنهان کرده‌ام.

وز غایت عزت که خیالت دارد

در خانهٔ چشم کرده ام پنهانش

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده