هوش مصنوعی: اگر بخواهم به جای گفتن کلامی، جانم را به تو تقدیم کنم، بدان که این مانند فرستادن دانه‌های زیره به کرمان است؛ یعنی کاری بی‌فایده و نادرست.

هوش مصنوعی: شاید تو محبوب افرادی هستی که دلشان به عشق گره خورده، اما من که دل داده‌ام، جانم را برای دلدادگان فدای تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از تو سخن می‌گویم و جانم در اختیار توست؛ این رابطه باعث می‌شود که تو چیزی را بفرستی و من نیز پاسخی بدهم.

هوش مصنوعی: هرچند به خاطر خجالت نمی‌توانم پیامی به آب زندگی بفرستم، اما احساساتم عمیق و واقعی است.

هوش مصنوعی: تو دریايی از معنا و من تشنهٔ تو هستم، چرا به عطش من پاسخ نمی‌دهی؟

هوش مصنوعی: اگر فضیلت من نجات‌دهنده است، آیا من نیازی ندارم که جان بیمار و نالان را درمان کنم؟

هوش مصنوعی: هرچند که من از مقام و شکوه تو در حدی نیستم که بتوانم مانند ملخ‌هایی که در خدمت سلیمان بودند، به تو خدمت کنم.

هوش مصنوعی: از این نور تابناک یک پرتویی به آفتاب می‌فرستم و از این قدرتی که دارم پاسخی به دست شما می‌دهم.

هوش مصنوعی: به نور درخشان آتش، نشانه‌ای از خودم را به سمت ابرهای غران و باران‌زا می‌فرستم.

هوش مصنوعی: بسیار خندیده می‌شود بر من که من سنگ‌های قیمتی را به سوی بدخشان می‌فرستم.

هوش مصنوعی: انسانی که قدرت بینایی و بصیرت دارد، قادر است به درستی مسیر را پیدا کند و در سختی‌ها و تاریکی‌ها نیز راه خود را بیابد، همچنان که سرمه (داروی تقویت چشم) در دست کسی است که می‌تواند آن را به سمت جایی فرستد که نیاز دارد.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای آن است که اگر گوساله سامری که نماد گمراهی و نافرمانی است، به موسی بن عمران ارسال شود، سزاوار است که به او ارائه شود. به عبارتی دیگر، این بیانگر این است که افراد گمراه و نافرمان باید به هدایت و اصلاح فرستاده شوند.

هوش مصنوعی: من خود را در دست تو می‌گذارم و تمام زیبایی‌ها و ارزش‌های خود را به تو تقدیم می‌کنم، آیا تو می‌خواهی که من همواره در کنار تو باشم یا این‌که به مکانی دیگر بروم؟

هوش مصنوعی: اگر از شاخۀ بی‌برگ خود، خوشه‌ای خشک برای آن درخت گل‌دار بفرستم، امیدوارم که زیبایی‌اش را به او منتقل کنم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم با گفتن واژه‌ها و الفاظ پراکنده، نامی از ترس خود ببرم، از این که نتوانم به درستی بیان کنم و همه چیز را به هم بریزم، می‌ترسم.

هوش مصنوعی: اگر من به باغ بهشت گل‌های خوشبو بفرستم، این کار ایرادی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: من صاحب شعله‌های آتش درون خودم هستم و هرگز اجازه نمی‌دهم که خاکستر و زباله‌های آتش به بهشت ملحق شود.

هوش مصنوعی: چه دلیلی دارم اگر صدای مگس را به سمت بلبلان خواننده صبح ارسال کنم؟

هوش مصنوعی: من枝 شکسته‌ام را به گلزار هدیه می‌زنم و از آنجا که خزان را دیده‌ام، برگی از بهار را به باغ می‌فرستم.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها چون صبح به من می‌خندند که من ذره‌ای از نور خورشید درخشان برایشان می‌فرستم.

هوش مصنوعی: من چون شفق از شرم سرخ می‌شوم، وقتی که تصمیم می‌گیرم ستاره‌ای را به سمت ماه تابان بفرستم.

هوش مصنوعی: ای یوسف مصر، آیا نمی‌توانی نوید خوشی را به من برسانی و غم کنعان را برطرف کنی؟

هوش مصنوعی: من به کسی که در رنج است، آرامش می‌بخشم و برای دل کسی که درد دارد، درمانی می‌آورم.

هوش مصنوعی: به سمت سیف فرغانی، آن خدمتگزار خودم، پیامی می‌فرستم به دانایان که باید از نادانان فراگیرند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی با من حرف بزنی، باید آنقدر آماده باشی که من هم بتوانم با کلامی مناسب پاسخ دهم.

هوش مصنوعی: هیچ کس در سپاه من نیست که بتوانم او را به میدان بفرستم تا با رستم مبارزه کند.

هوش مصنوعی: من از تلاش و اراده تو به جایی رسیدم که می‌توانم اندیشه‌های خود را به زیبایی و شیوا بیان کنم.

هوش مصنوعی: من از قدرت و مقام سلطنت بهره‌مند شدم و در برابر این مقام، مالیات آن را به پادشاه خواهم پرداخت.