هوش مصنوعی: من از ویژگی‌ها فهمیدم که وجود تو پاک و خالی از هرگونه شراکت و مشابهت است.

هوش مصنوعی: در دست من که توانایی کمی دارم، شکرگزاری نعمت‌های تو را به زبان قلم خود بیان می‌کنم و این کار را با صدای نرم و لطیفی انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: هرچند که من از تو غافل شده‌ام، اما یاد تو در قلب من همچنان درد و شوقی را به وجود می‌آورد که مانند صدای سوتی از دل پرنده‌ای در سینه‌ام به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: در هوای تو، پرنده‌ی فکر من به پرواز درآمد، اما از تیر افکار خود آسیب دید.

هوش مصنوعی: من در حالی که درباره تو شعر می‌نویسم، امیدوارم این اشعار دل‌نشین برای دیگران سودمند باشد.

هوش مصنوعی: تو رهنما هستی، پس با لطف و کرمت من را آگاه کن تا از هدایت تو به مقام بلند و وسیع دست یابم.

هوش مصنوعی: هیچ کس را شایسته‌ی ستایش ذات تو پیدا نکردند، پس اگر بنده‌ی حقی وجود داشته باشد، او را بر خودت نگیر.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد نشانه‌های تو را ستایش کند، نمی‌تواند به درستی از توصیف‌هایی که پیامبر بشارت‌دهنده از تو کرده است، چیزی بگوید.

هوش مصنوعی: جان من بارها خواسته است که فقر را تجربه کند، اما عشق از دنیای غیر ملموس به من ندا داده است که ای فقیر!

هوش مصنوعی: سر خود را بر روی ترک (سکوی) عشق بگذار و از این محبت فاصله بگیر. به جای توجه به زر و و پول، نامی نیکو از خود بر جای بگذار.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی زندگی‌ای چون شهیدان داشته باشی، پس قبل از اینکه مرگ به سراغت بیاید، باید با تلاش و مجاهدت زندگی کنی و در واقع در راه هدف‌هایت جانفشانی کنی.

هوش مصنوعی: ای جان، هرگز نترس و از فنا و نابودی نگران نباش. با عشق زندگی کن و دلت را زنده نگه‌دار تا همیشه در زندگی بمانی.

هوش مصنوعی: روزی خواهد آمد که حقیقت و حکمت، به دنبال بررسی و جستجو، شکل و ماهیت جهان را تغییر خواهند داد، ای تو توانا.

هوش مصنوعی: اگر زمین به دست تو به جنبش درآید، در آن لحظه، کودک شیرخواره به خاطر ترس پیری خواهد شد.

هوش مصنوعی: با اهل رحمت ارتباط برقرار کن و بنده‌ات را هدایت کن، زیرا این مردم از لطف و فضل الهی بهره‌مند شده‌اند و از شیر محبت او سیراب شده‌اند.

هوش مصنوعی: من کارهای بد زیادی انجام داده‌ام و حالا ناچارم که عواقب آن‌ها را بپردازم، چون به سوختن در آتش خشم تو دچار می‌شوم.

هوش مصنوعی: برای شکار ماهی، دعا و بخشش تو را می‌طلبم و از دامن صفای چشمه‌ها بهره‌مند می‌شوم.

هوش مصنوعی: من از رحمت تو ناامید نیستم، زیرا امیدم به مانند زراعتی است که نیاز به بارش دارد و مهربانی تو مانند ابری است که نمی‌گذارد این زراعت خشک شود.

هوش مصنوعی: من در زندگی‌ام به حدی گناه کرده‌ام که همه‌اش در مقابل عمرم ناچیز است. پس خواهش می‌کنم به من رحم کن و عذر مرا بپذیر.

هوش مصنوعی: در فردا که هیچ قدرت و حکمی در دست کسی نیست، ای مهربان، همه را کمک کن و به من نیز یاری برسان.

هوش مصنوعی: ای فرمانروای جهانی، ای دانای آگاه، تو دارای وصفی هستی که نمایانگر قدرتت است و نامی که بر تو نهاده‌اند، قدیر می‌باشد.

هوش مصنوعی: نعمت و رحمت تو به صورت پیوسته و مداوم وجود دارد، و قدرت تو بدون چالش و رقیب است، و پادشاهی تو نیازی به کسی برای مشورت و کمک ندارد.

هوش مصنوعی: بر چهره ستاره‌ها نشانه‌های آثار تو نمایان است و روشنایی‌ای که بر دل طبیعت می‌تابد، نتیجه‌ای از اراده و فرمان توست.

هوش مصنوعی: به مانند آفتاب که بر دل هر ذره نور افشانی می‌کند، از نور و فیض توست که چراغ ماه نیز درخشان و روشن است.

هوش مصنوعی: قدرت تو همچون آفتاب است که سایه‌ای از نور را می‌افکند. کسی که تنها بر ذره‌های کوچک تمرکز کند، نمی‌تواند عظمت و شکوه آن را ببیند و درک کند.

هوش مصنوعی: آسمان مانند ظرفی از آب درخشان است که در روز ابری، همچون برق، شعله‌های آتش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: با فرمان قدرتمند تو، چون خورشید سلطنت می‌کند، جای تعجب نیست که ذره‌ای از آسمان بر جایگاه تو تکیه می‌زند.

هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت و نعمت‌های خداوند اشاره دارد. نان و روزی که نصیب انسان‌ها می‌شود، نشانه‌ای از بخشش و generosity خداوند است. همچنین، شیرینی و لذت زندگی را که به واسطه‌ی آفرینش و زیبایی‌های وجود انسان‌ها ارائه شده، مورد تحسین قرار می‌دهد. در واقع، تمام زیبایی‌ها و امکاناتی که به انسان‌ها داده شده، به لطف و برکت خداوند است و به نوعی بیانگر ارتباط عمیق بین مخلوقات و خالقشان است.

هوش مصنوعی: در برابر اراده و سرنوشت تو، مانند توپ در میدان، تماماً در چرخش از دست می‌روم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که علم و دانش به تو می‌گویند که چرا فردی که در تنهایی به تفکر مشغول است، به دور از مردم و در محیطی بسته زندگی می‌کند. به عبارتی، این شخص به جستجوی حقیقت و عمق افکار خود پرداخته و ارتباطش با دنیای بیرون را قطع کرده است.

هوش مصنوعی: تمام اجزای جهان به یاد خدا مشغولند. یکی از آن‌ها می‌گوید که او مولای ماست و دیگری می‌گوید که او یاور و مددکار ماست.