هوش مصنوعی: چند بار تلاش کردم تا صحبت معشوق را فراموش کنم، اما یاد او همواره در ذهنم باقی است، به گونه‌ای که مانند رنگ گل و بوی بهار در وجودم احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: در باغ، بلبل به شادی از وصال گل آواز می‌خواند، در حالی که مرغی که از یارش جدا شده، در چمن به غم و ناله مشغول است.

هوش مصنوعی: وقتی که از درد و غمش فریاد می‌زنم، مخصوصاً در این لحظه که صد ناله و آه از دل هزاران نفر برخاسته است، احساس می‌کنم نیاز دارم که صدای خود را به پایین بیاورم و آرامش پیدا کنم.

هوش مصنوعی: چرا من باید خاموش باشم مانند بلبل، در حالی که اکنون زیبایی چهره گل، زیبایی باغ را افزایش داده است؟

هوش مصنوعی: باغ به خاطر آب زیاد، به حیات و سرسبزی بیشتری رسیده است و کنار جوی، با سبزه‌هایی همچون دم طاووس زینت یافته و درختان نیز سرسبز و پرطراوت شده‌اند.

هوش مصنوعی: از آتش لاله، پرچم‌دار شده است، دامن کوه طور که همچون جیب حضرت کلیم، محل تابش نورهاست.

هوش مصنوعی: دست قدرت مانند انگشتی است که بر روی گل هایی که از غنچه شکفته شده‌اند، قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: با نزدیک شدن به صبح، بر روی چمن‌ها، قطرات شبنم مانند مروارید درخشیده و وجود گل‌ها را زیباتر کرده است. آتش و گرمی چهره‌ها نیز به این زیبایی افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: گل لاله بر روی چمن قرار دارد، انگار که کسی با دست خود بر روی زنگار یک سطح نقطه‌ای می‌گذارد.

هوش مصنوعی: صدای رعد به گوش می‌رسد و زمین دوباره به زندگی برگشته است. درختان سدره و طوبی از شکوفه‌ها پوشیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که حقیقتاً از نو زنده می‌شوی، مانند مرده‌ای که دوباره به زندگی برمی‌گردد، لباس نو و تازه‌ای از گل‌های باغ قدیمی به تن می‌کنی.

هوش مصنوعی: گل‌ها و باغ‌ها همچون حوریان بهشتی هستند و زمان آن رسیده است که محبوب، خود را نشان دهد.