هوش مصنوعی: ای که جلوه‌ات در آفتاب نمایان شده است، نور روی تو در حقیقت، تجلی آفتاب است.

هوش مصنوعی: ای حلقهٔ در تو، زیبا و درخشان چون ماه نو، و تو نایب چهرهٔ زیبای خود برای سرزمین آفتاب هستی.

هوش مصنوعی: به خاطر محبت تو دل من شاد و پرجنب‌وجوش است و به سوی آسمان روشن و پرنوار حرکت می‌کند. زیبایی‌ات همچون آفتاب در این منظر درخشان است.

هوش مصنوعی: آسمان از عشق تو چنان ناله و فریاد کرد که صدای آن باعث شد که نور خورشید هم خاموش شود و چهره‌ات مانند ماه در تاریکی پنهان گردد.

هوش مصنوعی: دنیا به خاطر زیبایی و عطر حضور تو هر فصلش مانند بهار است و تمام جهان مثل تابش آفتاب به واسطه تصویر چهره تو روشن شده است.

هوش مصنوعی: می‌گویم که جهان تاریک، چهره‌ات را روشن کرده و در برابر آفتاب، آن را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: وجود تو باعث پدید آمدن نور و روشنی است، اگرچه ممکن است تنها ذره‌ای از آن وجود در عدم وجود داشته باشد، ای جان من، مانند آفتابی که درخشان و تابناک است.

هوش مصنوعی: اگر ذره‌ای از آستان تو بر روی بالین قرار گیرد، آن‌گاه زیر لحاف، سایه‌ای خواهد شد که بسترش نور آفتاب است.

هوش مصنوعی: وقتی که دل مانند ماه می‌درخشد، همین طور که آینه‌ای روشن در کنار آن وجود دارد، که نور خورشید را منعکس می‌کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پشت سرم نوری از چهره تو نباشد، در زمین آفتاب هم نورافشانی نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر نور چهره‌ات کم شود، همچون ماه در حالت‌های مختلفی دیده می‌شوی، گاهی پر نور و فربه و گاهی کمرنگ و لاغر مانند خورشید.

هوش مصنوعی: ملک به لطف و زیبایی تو به آسمان می‌بالد و بر سرزمین تأثیر می‌گذارد، مانند این که آفتاب از چهره‌ی نورانی تو تابش می‌کند.

هوش مصنوعی: هر شب از شوق دیدن تو، صبح با گریبان دامن فلک را می‌گیرد و آفتاب را در دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر راهی برای ورود او به خانه‌ات نیست، خودت را از شکاف در بیرون بیاور و زیر آفتاب قرار بگیر.

هوش مصنوعی: در برابر چهره‌ات، من در عرق خود فرو رفته‌ام، مانند نیلوفری که در آب آفتاب را می‌پذیرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد با زیبایی تو رقابت کند، حتی اگر از مشک هم تاجی بر سر بگذارد، نمی‌تواند به تو برابری کند.

هوش مصنوعی: در باغ حسن، زیبایی و شکوه تو مانند یک گل لاله است که در نور آفتاب می‌درخشد و بر درختانی که زیر نور خورشید هستند، می‌بالد.

هوش مصنوعی: به چه چیزی می‌توانم تو را نسبت دهم، ای محبوب؟ ماه کجا و آفتاب کجا؟ تو جان و زندگی منی.

هوش مصنوعی: طاووس باغ زیبایی تو وقتی بال‌هایش را باز کرد، به گونه‌ای پوشیده شد که مانند تخمی در زیر نور آفتاب به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: در افراز خاک کوی تو، نیازی به خوشبوئی عطر نیست؛ زیرا روشنایی چهره تو به قدری است که با نور خورشید قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: اگر خط تو مانند گیاه و گل‌های زیبا پرورش نیافته باشد، هرچند که روح خود را در راه کمک به آفتاب فدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو بر آفتاب بیفتد، آن آفتاب نیز از روشنی تو بهره‌مند می‌شود و این روشنایی نامحدود است.

هوش مصنوعی: سپس با صداقت و با فروتنی در برابر چهره‌ی تو، به خضوع و عبادت می‌پردازد، همان‌طور که هر روز به خورشید سجده می‌کند.

هوش مصنوعی: من خورشید را به زیبایی تو نسبت می‌دهم، ای کسی که جان او به خاطر زیبایی‌ات دگرگون شده است، تو همانند پیکر آفتابی.

هوش مصنوعی: اما به شرط آنکه مانند ماه نو از دانهٔ کوچک خود، لب‌هایش شبیه شکر درخشان و جذاب باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که زلف‌های تو مانند رشته‌ای بر رویت افتاد، زیبایی‌ات را در روشنایی ماه و در دل تابش آفتاب مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: وقتی که گردنم را از دور زلف تو می‌کشم، حالا که آفتاب مانند عنبر بر افراشته است.

هوش مصنوعی: نخستین بار که به چهره تو نگریستم، روشنایی چهره‌ات به قدری درخشان بود که حتی یک دانه بسیار کوچک هم در زیر نور آفتاب خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: بر روی دایره‌ای که شکل دهان توست، یک نقطه از عقیق قرار دارد که در نور آفتاب می‌درخشد.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و enchanting تو، مرا در برهه‌ای از زمان به مسیر خود کشید و با زیبایی‌ات، مانند آفتاب بر پسر آزر، روشنایی و گرما بخشید.

هوش مصنوعی: عشق به گونه‌ای دل را پر از محبت می‌کند که شب را با روشنی خود روشن می‌سازد و سپاهی از آفتاب را به سوی دل می‌فرستد.

هوش مصنوعی: دل از غم تو چگونه می‌تواند به شادی بپرد؟ از کی دیده‌ای که کسی از پشت شیر، خورشید را بر روی الاغ بگذارد؟

هوش مصنوعی: اگر عقل به خوبی نتواند زیبایی عشق را ببیند، هرگز سایهٔ پیامبر را نمی‌بیند، چون او مانند آفتاب درخشانی است.

هوش مصنوعی: عقل ناتوان و محجوب من به سوی نور چهره تو می‌آید و در این راه هم عصا و هم راهنمای آزادی و روشنایی است.

هوش مصنوعی: در دل من، آثار زیبایی‌های تو وجود دارد و عشق من به تو همچون روز است که به خاطر وجود تو، مانند نور خورشید درخشان شده است.

هوش مصنوعی: در میان صنعت‌گران و هنرمندان که محصولات زیبایی می‌سازند، تو به عنوان زیباترین و بی‌نظیرترین جلوه می‌درخشی. یکی از آن‌ها مانند رنگرز است که می‌تواند رنگ‌ها و زیبایی‌ها را به وجود آورد و دیگری مانند زرگر است که طلایی چون خورشید را خلق می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی سایهٔ تو بر زمین می‌افتد، خاک به طلا تبدیل می‌شود. چه‌باك، اگر سنگ از نور آفتاب دیگر گوهر نشود.

هوش مصنوعی: به او گفتم یک لحظه با لطف و محبت مرا در کنار خود نگه‌دار، ای عروس زیبایی که زینت تو همانند نور خورشید است.

هوش مصنوعی: زمین با ناامیدی فریاد می‌زند که تو چه زمانی به آسمان تبدیل شدی، در حالی که همیشه در کنار ماه و در آغوش آفتاب بودی.

هوش مصنوعی: هفت آسمان به خاطر زیبایی تو گرد هم آمده‌اند، همان‌طور که ماه بر آن جمع‌شدن گواهی می‌دهد، خورشید نیز بر آن شاهد است.

هوش مصنوعی: در زمان محاسبه زیبایی تو، زیباتر از آفتاب، کمتر به جزئیات توجه می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر ماه بخواهد بر جمال تو ادعا کند، باید بداند که زیبایی و زیبایی‌ات از چهره‌ی تو به آفتاب هم می‌چربد.

هوش مصنوعی: با دیدن سپر، متوجه می‌شوی که برای پاسخ دادن به او، این همه تلاش کرده‌اند و همه‌چیز به خاطر او تحت تاثیر قرار گرفته است، مانند اینکه زبان‌ها به تیزی یک خنجر در برابر آفتاب تبدیل شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر دریا به عمق زیبایی تو تلاطم کند، مانند اینکه ابر از آب مهربانی تو سیراب می‌شود، آفتاب نیز زنده و تازه خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر آسمان از زمین کمتر شود یا اگر زحل از خورشید برتر گردد، باز هم ارزش و مقام آفتاب کمتر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: کسی که به دنبال توست، قدمی در آسمان نمی‌گذارد و آنکه مشتاق چهره‌ات است، دلش بر نور خورشید نمی‌تپد.

هوش مصنوعی: ای عود سوز، مهر تو باعث روشنی دل‌های عاشقان است و در مجمر تو، نور آفتاب درخشیده است.

هوش مصنوعی: اگر در تاریکی به یاد تو به سوی آب رفتم، این نشان دهنده این است که تو همچون آفتاب درخشان به من راهنمایی می‌کنی.

هوش مصنوعی: هر شب، نور ماه را با بخشش خود پرنور کرده و نامش را مانند آفتاب درخشان می‌سازد.

هوش مصنوعی: در دست ساقی لیوانی پر از شراب است و بزم و شادی تو در دستان ماهی که ساغری در دست دارد و در آن ساغر نور خورشید می‌تابد.

هوش مصنوعی: چون دانه‌ای که در درون خود درختی مخفی دارد، در ذرات خاک و زیر نور خورشید نهفته است.

هوش مصنوعی: اگر فتنه‌ای که از بازی چوگان موهای تو برمی‌خیزد، به وجود آید، ای غلام، من چاکر آفتاب هستم.

هوش مصنوعی: از خاکی که در کنار میدان است، آسمان به وجود می‌آید، همان‌طور که اگر زمین گردِ غبار شود، آفتاب نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان، که به خاطر فرمان تو به حرکت درآمده، از زیبایی چهره‌ات در آفتاب شعله می‌زند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه خاک درگه تو سرمه‌ای می‌شود، یک چشم او شبیه ماه است و دیگری مانند خورشید.

هوش مصنوعی: چشمم برای دیدار چهره‌ات از آسمان درخواست نوری کرده است، اگرچه این نور مانند خورشید نابینا کننده است.

هوش مصنوعی: وجود تو آن‌قدر پرشکوه و بزرگ است که در چشم آسمان، ماه و خورشید به چشم کوچک و بی‌اهمیت می‌آیند.

هوش مصنوعی: در حضور تو که زیباییتی مانند خورشید داری، حتی ماه در برابر تو ناتوان است و آفتاب نیز حیران و دل‌نگران شده است.

هوش مصنوعی: از خجالت زیبایی تو، هر غروب در آسمان مانند گل سرخی درخشش دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر تو جان خود را فدای تو می‌کنم، چرا که زیبایی تو مانند طلای درخشان است که از دور در افق طلوع می‌کند.

هوش مصنوعی: آب از شادابی و زندگی برخوردار نبود، که هر شب در حوضی همچون حوض عین حامیه، زیر تابش بی‌نقص خورشید می‌رفت.

هوش مصنوعی: پس از آنکه نو عروسی از افق نمایان نشد، از این پس، آفتاب به خاطر شرم چهره‌ات بدون پوشش نخواهد بود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که افراد کم‌Rank و جایگاه پایین‌تر به خدمت و چاکری شما مشغول نباشند، بر گردونه آسمان، بزرگ و سرآمد نخواهید شد.

هوش مصنوعی: روز آینده، چشم‌های ستاره‌ها روشن و سفید خواهد شد و با ترس، مانند ماه، کوچک‌ترین نور را خواهد داشت.

هوش مصنوعی: قسمت «تقدیر منع شیر کند» به این معناست که سرنوشت یا قضا و قدر، شیر را از دهان کودکان دور می‌کند. این موضوع به تصویر کشیدن عواطف و عشق مادر به فرزندانش اشاره دارد. در ادامه، «ذره را که بود مادر آفتاب» به معنی این است که نور و انرژی خورشید، مانند مادری برای ذرات است. در مجموع، این شعر نشان‌دهنده‌ی ارتباط عمیق میان سرنوشت، عشق مادر و نور خورشید به عنوان منبع حیات است.

هوش مصنوعی: اگر آتش همچون تابندگی داشته باشد، هر چند که زرگری کسب کند، باز هم از ترس نور خورشید به سیمابی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: با خشم و نارضایتی، دنیا مثل کشتی در دریا شکاف‌هایی ایجاد می‌کند و مانند لنگر که خورشید را نمی‌گذارد تا به حرکت ادامه دهد، به عقب برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر تقدیر و سرنوشت به سمت شما بیفتد و به شما آسیب برساند، حتی اگر تلاش کنید با سختی‌ها و دفاع‌های خود از خودتان محافظت کنید، باز هم نمی‌توانید از آن جلوگیری کنید.

هوش مصنوعی: این بیت به این مفهوم اشاره دارد که هرچند در ابتدا هیجان و فعالیتی وجود دارد، اما در نهایت هر چیزی به حالت سکون و آرامش می‌رسد. مانند دیگی که از حرارت آتش می‌جوشد، اما در نهایت پس از مدتی خنک می‌شود و به حالت اولیه خود برمی‌گردد. به همین ترتیب، هر پدیده‌ای پس از مدت زمانی، آرام و بی‌تحرک خواهد شد.

هوش مصنوعی: زمانی که سایه درخت به خاطر عشق و محبت بلرزد، عاشقان تو در روز قیامت همچون آفتاب درخشان خواهند بود.

هوش مصنوعی: گفتم شعری درباره تو بگویم که در آسمان مانند یک ستاره در وسط مجلسی از هفت اختر و خورشید درخشان باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که ذره‌ای در رقص درآمد و با شکوه خاصی خود را نمایان کرد، آوازش به مانند زهره (ستاره زهره) بود که نوای زیبای خورشید را به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: زمانی که محبت تو مانند خورشید بر دلم تابید، باعث شدم که این سخن ناقص بماند و نتوانم آن را به خوبی بیان کنم.

هوش مصنوعی: نمی‌پذیرند که چنین با نشاط و درخشان، آفتاب از دل آسمان دل من برانگیخته شده است.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد که از دل افکارم، صفاتی از چهره تو مانند طلوع خورشید در شرق بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: هر ذره‌ای از وجودم تحت تأثیر تابش عشق تو قرار گرفته است، ای محبوب من که همچون آفتاب می‌درخشی.

هوش مصنوعی: شاخی که آبش از نهر نور می‌رسد، می‌تواند شکوفه بدهد و تحت تابش آفتاب رشد کند.

هوش مصنوعی: بدان که اگر سنگ و کوه به شدت با آفتاب برخورد کند، خون و زندگی در آن جاری می‌شود. این نشان می‌دهد که حتی در سخت‌ترین و سردترین چیزها نیز می‌توان نشانه‌هایی از حیات و زیبایی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: پرندگان در آسمان با رنگین کردن ابرها، زیبایی خاصی به وجود می‌آورند، به‌مانندی رنگین‌کمان که به وسیله‌ی نور خورشید ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق و وابستگی به تو، خود را به ذلت و خاکساری می‌سپارم و برای رسیدن به تو، حتی با اشک‌هایم می‌آیم. می‌خواهم به قدری در سایه‌ات باشم که حتی گرمای آفتاب نتواند مرا بیفکند و از عشق تو دور کند.