هوش مصنوعی: زیبایی او را نمی‌توانم با دیگران توصیف کنم، هرچند که خودم می‌دانم چگونه باید بیانش کنم.

هوش مصنوعی: آنچه به دنبالش هستم را نمی‌توانم پیدا کنم و آنچه را که می‌بینم نمی‌توانم بیان کنم.

هوش مصنوعی: تو مرا به چشم بد نبین که من او را خوب می‌شناسم، اما نمی‌دانم که چه گفته است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم به‌طور واضح آنچه را که آن دوست در دل و به‌صورت محرمانه به من گفت، بیان کنم.

هوش مصنوعی: به او گفتم که باید خود را آماده کند تا من به او برسم، او نیز پاسخ داد که در این مورد آمادگی دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که وجود توست، چگونه می‌توانم به خودم برسم؟ این را کسی گفت.

هوش مصنوعی: هرچقدر که از او سوال کردم، به من پاسخ داد. زمانی که خواستم به طرف او بروم، نشانی به من داد.

هوش مصنوعی: در پایان، وقتی به حقیقت رسیدی، در کنار درب منزل من نشسته‌ای و از من درخواست کمک می‌کنی.

هوش مصنوعی: به او گفته شده که به زیبایی‌های ظاهری توجه نکند تا من مانند مگسی از خودت دور نشوم.

هوش مصنوعی: با کسی که دور است نمان، تا من را به خودت نزدیک‌تر نشان دهد.

هوش مصنوعی: من به او گفتم که یک لقمه شیرین می‌خواهم و پرسیدم آیا میهمان من نیستی؟ او پاسخ داد:

هوش مصنوعی: غم من را بخور تا دل تو قوی‌تر شود. وقتی که به من گفتند نانی دارم، خوشحال شدم.

هوش مصنوعی: زمانی که عاشق شدم، احساس کردم که عشق به دور از سخن و بیان است.

هوش مصنوعی: عقل ناگهان به من بازگشت و سریعاً در دهانم قرار گرفت و گفت.

هوش مصنوعی: به او گفتم: ای عقل، تو که هستی؟ تو را می‌خواهم برای هدایت کاروانم. او در پاسخ گفت...

هوش مصنوعی: اگر کسی از علم بی‌خبر باشد، من آن علم را به خود قبول دارم.

هوش مصنوعی: به او گفتم برای من چه کاری انجام می‌دهی تا من را به خانه‌ام برسانی، او پاسخ داد...

هوش مصنوعی: به او گفتم که بار و باربر را رها کن و به سراغ کارهای خانه و زندگی برو. او پاسخ داد که من در این کارها نیاز به کمک و راهنمایی دارم.

هوش مصنوعی: به او گفتم که من هیچ خانه یا خانواده‌ای ندارم و حتی ثروت را هم نگهبانی می‌کنم. او پاسخ داد:

هوش مصنوعی: به او گفتم که ما از مال و ثروت کناره‌گیری کرده‌ایم و به این مورد از قدرت و شجاعت خود نیز اشاره کردم. او پاسخ داد که...

هوش مصنوعی: به او گفتم که دل‌تنگی عشق معشوق ما را در بر گرفته و دیگر نیرو و توان خدمت به کسی را ندارم. او پاسخ داد که...

هوش مصنوعی: به او گفتم که راه طولانی و خطرناک است و من فردی پیر و ناتوان هستم. او پاسخ داد:

هوش مصنوعی: زمانی که گذشت و ناتوان شدم، وقت آن فرا رسید که بگویم دیگر نمی‌توانم از تو دور بمانم.

هوش مصنوعی: وقتی به سر راه عشق رسیدیم، دوستانم خداحافظی کردند.

هوش مصنوعی: به خاطر مقام والای او، به زمین سجده کردم و او که مالک آسمان‌ها و زمین است به من گفت.

هوش مصنوعی: گفتم ای عشق، چگونه می‌توانم زیبایی‌هایت را با کلمات شیرین توصیف کنم؟ او جواب داد...

هوش مصنوعی: تمام آداب و رفتارهای مسیریاب را بعد از آن از جوانمردی یاد گرفتم.

هوش مصنوعی: غم من مانند دفتری است که در دل تو نوشته شده و این کلام را نمی‌توانم به هیچ مترجمی منتقل کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که کارهای تو بر من تأثیر گذاشت، نتیجه‌اش در دستانم به صورت کلامی نمایان شد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم تو را در کاغذ دنیا به تصویر بکشم، هر آنچه که از تو می‌دانم را خواهم نوشت.

هوش مصنوعی: من از دل خود به خانه‌ی نیستی می‌ریزم و این را می‌گویم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو مانند قرآن صداقت نداشته باشی، هرگز تو را در نزد خود نخواهم خواند.

هوش مصنوعی: من پرنده‌ای خوشبخش هستم، اما وجود من به تو وابسته است.

هوش مصنوعی: مرغ دل زندگی به من می‌رسد و من در آتش عشق می‌سوزم و جانم می‌گوید.

هوش مصنوعی: به خاطر ارزش و ماهیت وجودی‌ام، در هیچ مکانی نمی‌توانم محدود شوم، زیرا من دوستی و حقیقتی از آنچه فراتر از مکان است را در خود دارم.

هوش مصنوعی: وقتی در مشکلات من درگیر شوی، من دردی که دارم را از تو دور می‌سازم و آزاد می‌کنی.

هوش مصنوعی: دست تسلیم خود را در دستانت می‌گذارم تا بتوانم تو را از خودم جدا کنم.

هوش مصنوعی: سخن عشق مربوط به این دنیا نیست؛ هر چیزی که او گفت، از دنیای دیگری است.

هوش مصنوعی: داستان آن سوی خیابان در این طرف به وجود نمی‌آید و من با این و آن صحبت کردم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که درباره عشق حرف نزنم، از دل و ذهنم همه فکرها را دور کن و اجازه نده که چیزی از زبانم خارج شود.