هوش مصنوعی: در این دوران، راحتی را جستجو نکن چون کسی در آرامش نیست. حتی در ذهن انسان، شادی هم از غم دور نیست و هیچ کس لحظه‌ای آسوده ندارد.

هوش مصنوعی: در زمانه‌ای که افرادی بی‌ارزش و ناکامل زندگی می‌کنند، حتی آن‌ها هم در آرامش به سر می‌برند و نمی‌توانند تغییر کنند. اگرچه ممکن است افراد دیگری آرامش نداشته باشند.

هوش مصنوعی: هر آنچه در جهان وجود دارد، در واقع جزئی از یک کل بزرگتر است و حتی آنچه در تضاد با این اجزا قرار دارد نیز به آرامش نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: هرچند که اگر کسی در پناه خود باشد و از خطرهای بیرونی در امان باشد، اما اگر دلش آرام نباشد و از مشکلات درون رنج ببرد، آسایش واقعی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: در این زمان که مردم با مشکل و سختی مواجه هستند، اگر کسی هم به نعمت و ثروتی دست یابد، نمی‌تواند به راحتی آسوده خاطر باشد.

هوش مصنوعی: انسانی که از ظلم و ستم دیگران رنج می‌برد، هرگز نمی‌تواند طعم خوشی و شیرینی زندگی را بچشد، همان‌طور که مگسی نمی‌تواند در کنار شیرینی آرامش یابد.

هوش مصنوعی: اگرچه شخصی در زیر اسب است، مانند کسی که بر روی آن نشسته، ولی او همچنان مانند الاغی که بار حمل می‌کند، آسوده نیست.

هوش مصنوعی: افراد به دلیل ترس از رفتارهای ناپسند در روز، شب را به دزدان و مجرمان شبیه می‌بینند و آرامش ندارند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که نابیناست، اگر در باغ باشد و بر درخت بنشیند، اگرچه در قفس قرار بگیرد، باز هم راحت نخواهد بود.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن آرامش و آسایش نباید از رنج و سختی زیادی استفاده کرد، چرا که کسی که به واقع به دنبال آسایش است، هرگز از آرزوهای بی‌پایان خود آرامش نخواهد یافت.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی می‌گوید که او از جدایی دوستانش احساس ناراحتی و غم می‌کند و در زندگی‌اش آرامش ندارد. او این درد و رنج را با بی‌وجودی جمال و زیبایی محبوبش، که نماد دلخواهی و عشق حقیقی است، مرتبط می‌داند. به این ترتیب، فقدان محبت و جمال عزیزانش بر زندگی‌اش سایه انداخته و احساس تنهایی و دل‌تنگی برایش به بار آورده است.