هوش مصنوعی: در سمن نمی‌توان زیبایی و طراوت این چهره را یافت و در شکر هم آن لذت و لطافت این کلمات وجود ندارد.

هوش مصنوعی: قطره‌های شب‌نم بر روی برگ‌های سمن مانند عرقی هستند که بر روی گل لاله در باغ چمن نشسته است، اما این زیبایی به هیچ وجه با چهره آن گل مقایسه نمی‌شود.

هوش مصنوعی: دیشب به او گفتم که از لبانش جانم به آرزوی دل می‌رسد، اما الان او خواب است و بخت من بیدار نیست.

هوش مصنوعی: ای که در جهان به sweetness شهرت داری، هیچ چیز به شیرینی و لذت تو نمی‌رسد و هیچ کار دیگری به اندازه تو شیرین نیست.

هوش مصنوعی: زمانی که تو با محبت و وصل خود، آرامشی به جان من می‌دهی، حتی اگر با تکیه به جدایی و دوری از من آسیب بزنی، برایم مهم نیست.

هوش مصنوعی: اگر بر دل نگرانم کوهی قرار دهی، تنها یک کاه خواهد بود؛ زیرا هر چیزی جز دوری تو برای دل من اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که غم‌های تو وارد دل نشوند، بهتر است که دل خود را مرتب کنی، زیرا در این دل تنها جایگاهی برای یاد تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: شگفتی ندارد که من به خاطر عشق تو به این جنون و سرمستی دچار شده‌ام، زیرا در وجود من اثری از هشیاری باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: اگر در وجود کسی روح نباشد، زندگی نمی‌کند. مانند کسی که به خاطر درد عشق تو، دلی بیمار ندارد.

هوش مصنوعی: اگر در سخن نام تو وجود نداشته باشد، حتی اگر آن سخن از جان هم نشأت گرفته باشد، بازهم معنی ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که عاشق نیست، از ملاقات معشوق هیچ فایده‌ای نمی‌برد. و کسی که شایسته عشق نیست، نمی‌تواند به زیبایی بهشت دست یابد.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره معشوق را دیدی، مانند بلبل ناله کن؛ زیرا جز روی او، مکان زیبا و دلنشینی برای تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چون هیچ کمکی از کسی دیگر نمی‌شود، صبر کن تا مشکل حل شود. تو که گفته‌ای هیچ مشکلی به اندازه جدایی از یار دشوار نیست.