هوش مصنوعی: عشق تو در قلب و جان من جای دارد و هیجانی است که نمی‌توان آن را به دیگران نشان داد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم بعد از مرگ و نابودی نیز زنده بمانم. دل من به عشق تو زنده است، درست همان‌طور که جسمی که جان دارد، زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که تا زمانی که وجود و حقیقت تو از من پنهان نباشد، دل من همیشه به تو توجه دارد و چشمانم به تو خیره است.

هوش مصنوعی: ای کسی که جانم به لطف توست، چرا همیشه در دندان دارم که شکرت را در دهان از آن خود داشته باشم.

هوش مصنوعی: وقتی طوطی در قفس تنگ خود از لبانش شیرینی عشق تو را می‌گويد، در واقع نشان‌دهنده‌ای از این است که فقط با یاد تو می‌تواند زندگی کند.

هوش مصنوعی: من از پوشاک و نانی که دارم فارغ هستم، زیرا غم و عشق تو برای من مهم‌تر است. این چیزها فقط مادی هستند و ارزش واقعی من در داشتن توست.

هوش مصنوعی: برای اینکه غم تو از بین برود، کسی نمی‌تواند از تجارب و نصایح دیگران بهره‌مند شود؛ چرا که عقل سبک‌سر و ناپخته، توجهی به چیزهای ارزشمند و سنگین ندارد.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم چیزی را که دوست دارم حفظ کنم، به مانند شیری خواهم بود که برای دفاع از خود در برابر سگان، اراده و همتی قوی دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جمعیت مردم در کنار هم نباشد، هیچ نیازی به تهیه‌ی زینت یا تزیینی برای دور کردن مگس از سفره نیست.

هوش مصنوعی: برای اینکه بتوانی از مواهب آسمانی بهره‌مند شوی، باید توانایی و ظرفیت داشته باشی و در عین حال، دل و اندیشه‌ات از نگرانی‌های دنیوی و مشکلات روزمره خالی باشد.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی به خاطر درد عشق، شکوه و ناله‌ای نمی‌کند. او به بلبل می‌گوید که عشق مانند گلی است که در دلش فریاد و ناله‌ای دارد.