هوش مصنوعی: ای کاش! چون به وصال یار نرسیدیم، زندگی برای ما رنگ و بهایی ندارد. دل از دست رفته‌ام و دیگر محبوبم در دسترس نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که محبت دوستانم را دارم، برایم خوب است اگر به خاطر این محبت مورد سرزنش دشمنان قرار بگیرم، برایم ننگ نیست.

هوش مصنوعی: بدون تو، دنیای من برای دل من مانند چشم سوزنی است که در دل من تنگی می‌آفریند. اما وقتی با تو هستم، هیچ‌چیزی تنگ و محدود احساس نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ کس به تو نمی‌رسد و کسی شبیه تو نیست. مردم مانند زنگ هستند که نمی‌توانند مانند آینه، نمایشگر حقیقت تو باشند.

هوش مصنوعی: اگر من از تو در میان طلا و یاقوت نفعی ببرم، چون خدمتی و کمکی وجود ندارد، در نتیجه این چیزها جز خاک و سنگ نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: سعدی از استقامت و پایداری در میدان جنگ سخن می‌گوید و بیان می‌کند که ما مانند اسبی که به خوبی در میدان می‌تازد، با قدرت و بدون هیچ نقصی در تلاشیم و به هیچ دلیلی از موضع خود عقب نمی‌نشینیم.

هوش مصنوعی: در کلام هر کسی خوبی وجود دارد و این پرده‌ها که می‌بینی، به یک صدای واحد تعلق ندارند.

هوش مصنوعی: سازهای مختلفی وجود دارد که هر کدام برای شادی مردم ساخته شده‌اند، اما هیچ‌کدام به اندازه‌ی چنگ در خوش‌صدایی و زیبایی قادر به ایجاد لذت نیستند.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی به ما می‌گوید که سخن نیکو را نباید انکار کرد، چرا که شکر را نمی‌توان به طعمش و گل را به رنگش محدود کرد. هر دو دارای زیبایی و ارزش‌های خاص خود هستند که نمی‌توان آنها را فقط به ویژگی‌های ظاهری‌شان شناخت.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی کاری انجام دهی، ابتدا عاشق شو، زیرا بدون عشق هیچ کاری ارزشمند نیست. اگر قصد داری شعر بگویی، باید این‌گونه بگویی که روح آن را درک کنی، چرا که بدون این احساس، شعر نیز بی‌معناست.