هوش مصنوعی: عشق تو مرا مثل شیدایی مست کرده است و دوباره به یادآور غوغای عشق می‌افتم.

هوش مصنوعی: در حالتی که به سوگواری پرداخته‌ام، چشمانم پر از اشک شده و لباس‌هایم را به رنگ اندوه درآورده‌ام. تو مانند دو بادام سیاه، در ذهن و قلب من جای داری.

هوش مصنوعی: دو ابروی تو مانند قابی ست که تیر مژه‌ات دور آن را احاطه کرده است، و چه شگفت‌انگیز است نزدیکی به کسی که این نزدیک‌ترین مقام را دارد.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است کسی بتواند عاشق را از محبوبش دور کند؟ همان‌طور که هیچ‌کس نمی‌تواند حرّبای (که نوعی گیاه است) را از تابش خورشید دور سازد.

هوش مصنوعی: برای اینکه از شیرینی لب شما لذت ببرم، ناچارم دندان‌هایم را به کار ببرم، مانند مگسی که برای به دست آوردن حلوا باید تلاش کند.

هوش مصنوعی: به حقیقت رسید که تو مانند الف برتری به قد و قامت زیبای خود، سرو بلند و خوش‌ریختی را تحت‌الشعاع قرار داده‌ای.

هوش مصنوعی: باغ را با خاک قدم خود هدیه کن تا نسیم، نرگس نابینا را زیبا و دلنشین کند.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو به یک نامی جان ببخشد، آن زمان سوسن ساکت نیز سخن خواهد گفت.

هوش مصنوعی: زمانی که عشق تو به دل من وارد می‌شود، دیگر هیچ شوق و آرزوی دیگری در آن جا نخواهد ماند و عشق تو همه آن آرزوها را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: عشق باعث شد که بر چهره‌ام نشانه‌ای سیاه بماند و رنگ صورتم زرد شود، تا چشمانم آن نشانه را با خون رنگین کنند.

هوش مصنوعی: زلف تو مثل ریسمانی بر گردن جانم پیچیده است و در نهایت، این عشق و وابستگی می‌تواند مانند ماری خطرناک برای انسان باشد.

هوش مصنوعی: به چشمانت گفتم که ای یاری‌دهنده‌ام، به دل من نگاهی بینداز و آن شعله‌ی پنهانی را که در جانم می‌سوزد، خاموش کن.

هوش مصنوعی: ابر به واسطه قطره‌های خود، نیرو و جوش موج‌های دریا را آرام می‌کند.

هوش مصنوعی: روز وصال تو چه زمانی خواهد بود که باعث احیای من که مرده‌ام، شود؟ ای کسی که جان خود را به عشق بلبلی داده‌ای که به یاد حیات و زندگی است.

هوش مصنوعی: اگر تو برای دل من زمانی مشخص کنی، زنده شدن دوباره‌ای خواهد بود که بزرگ‌ترین تحول است.