هوش مصنوعی: اگر زلف تو در دستم بیفتد، هرگز این دست را از تو کوتاه نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: هرچند من هرگز به تو نمی‌رسم، اما خوشحالم که دست هیچ‌کس نمی‌تواند به موهای تو برسد.

هوش مصنوعی: خاک پای تو ارزشمندتر از گوهر است، بگو ببینم، بنده چطور می‌تواند به گوهری که در دست دارد، برسد؟

هوش مصنوعی: ما مانند مگس بر روی دست تو می‌نشینیم تا بتوانیم از شیرینی لاله‌ها (یا زیبایی تو) بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: هر کس که دستش به لب تو برسد، چطور می‌تواند با دست‌خالی او را تحقیر کند؟

هوش مصنوعی: در طول عمر، عشق و دلبر نیکو از تو نصیب اهل دل نشد.

هوش مصنوعی: امروز دیگر چیزی برای من باقی نمانده که بخواهم جانم را فدای تو کنم.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی عذر خود را این‌گونه بیان می‌کند که من فقیر هستم و نمی‌توانم طلا یا پولی را در دست بگیرم.

هوش مصنوعی: در قلبم محبت تو وجود دارد، چه اهمیتی دارد اگر شعر من در دستان تو باشد.