هوش مصنوعی: طوطی که نماد روح است، در دامی گرفتار شده که دنیای مادی را نشان می‌دهد، و در مقابل، بلبل (عندلیب) در مکانی است که می‌تواند آزادی و زیبایی روح را تجربه کند.

هوش مصنوعی: چون شکرهای رنگارنگ و زیبا مانند مگس به آنچه می‌رسد، نیازی نیست، در عوض طوطی که از سفره‌ی آسمانی و الهی قوت می‌گیرد، هیچ نیازی به این قبیل نیست.

هوش مصنوعی: عقل تو مانند یوسف در زندان است و نفس تو آنچنان که یونس در شکم ماهی گرفتار شد، روح تو در جسم محدود شده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که از دنیا لذت می‌بری، اگر به خاطر کسب نام و شهرت، به عمره و حج می‌روی، بدان که کعبه، برای تو فقط یک مغازه است.

هوش مصنوعی: در سال‌های پیری مانند یک جوان پر انرژی و شاداب رفتار کن، چون تو به خاطر پیری و فرسودگی جویای دانش و تجربه‌ای هستی که نیازی به آن نداری.

هوش مصنوعی: دل تو از عشق و احساس خالی شده و به زندگی دنیا بی‌علاقه است. تا لب قبر، زندگی‌ات همچون تابوتی خالی و بی‌روح به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر کسی که فقط به دنیا و امور آن دل بسته باشد و خواسته‌اش از زندگی فقط رفاه و لذت‌های دنیوی باشد، نمی‌تواند به عشق واقعی دست یابد. عشق حقیقی مانند آبی زلال و حیات‌بخش است که تنها از چاه‌های عمیق و معنوی به دست می‌آید، نه از چاه‌هایی که خشک و بی‌محتوا هستند.

هوش مصنوعی: ای جوانمرد، تو همچون مردی هستی که باید در برابر دنیای بی‌رحم و ناپایدار، به خودت و شجاعتت ایمان داشته باشی؛ چرا که زیبایی و ظاهری که دنیا به نمایش می‌گذارد، ممکن است پر از دشواری‌ها و مشکلاتی باشد که همچون زهر مار، خطرناک و آزاردهنده‌اند.

هوش مصنوعی: دل خودبین تو امروز مانند افعی شده که کور است، به خاطر آن زمردی که دور لبش هست و مانند یاقوت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: تو خود را مانند داود قوی و بزرگوار می‌پنداری، اما باید بدانی که هر یک از تارهای موی تو در واقع نمایانگر یک جالوت است که تهدیدی برای تو به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که سیف فرغانی باید به درویشان احترام بگذارد و مهربانی کند، زیرا اگر چند تن از درختان توت را برای کشتن کرم ابریشم (مغز) در طبیعت در نظر بگیرند، بی‌مهری به درویشان بسان آتش زدن درختانی است که برای تولید ابریشم مفید هستند. در واقع، درویشان و زندگی آنها باید مورد توجه و حمایت قرار گیرد.