هوش مصنوعی: وقتی تو با جمال زیبایت خود را ظاهر می‌کنی، دل و جان من به سوی تو می‌گراید و حتی بت‌های زیبا هم در برابر تو تسلیم می‌شوند.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشیدی و این حقیقتی واضح است که هرچشمی به تماشای تو خیره می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم در وصف زیبایی تو صحبت کنم، وصفی از بنفشه‌هایی با زلف‌هایی زیبا، گل‌هایی با چهره‌ای دل‌ربا و سروهایی با قامت بلند هم لایق تو نخواهد بود.

هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن و به گونه‌ای دنیا را زینت کن که همه جا مثل بهار پر از گل شود.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم عشق‌ام به تو را کم کنم وقتی که هر لحظه زیبایی‌هایت بیشتر و بیشتر می‌شود؟

هوش مصنوعی: عشق مانند دامی است که انسان را به خود می‌کشد؛ مانند پرنده‌ای که به دام افتاده است. در هر جایی که دلی وجود داشته باشد، حتماً تحت تأثیر عشق قرار دارد و به او گرفتار می‌شود.

هوش مصنوعی: عاشقان به درگاه تو آن‌قدر هستند که حتی اگر خودم را به زمین بیفکنم، احساس بی‌کسی نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: با لطف تو به سراغ من بیا، زیرا در تلاش برای به دست آوردنت به زانو درآمده‌ام و تو هنوز به دست نمی‌آیی.

هوش مصنوعی: من از دوری تو رنج می‌برم و هر نفس که به یاد تو می‌افتم، برایم مثل فکری در دل و نگریستن به تو در چشم‌هایم است.

هوش مصنوعی: هرچند که ملک (آسمان و زمین) حاضر به شریک شدن در غم تو نیست، اما من نمی‌توانم تنها با تنهایی خود، روز و شب را بدون اندیشه به غم تو بگذرانم.

هوش مصنوعی: برای ورود به دنیای عشق و دوستی، باید از خود و تعلقات خود فاصله بگیری و از آنچه که تو را محدود می‌کند، رها شوی. در غیر این صورت، نمی‌توانی به آسانی به معشوق دسترسی پیدا کنی.