هوش مصنوعی: اگر خورشید و ماه هم بر آسمان نبودند، تو ای مینای جاویدان، پرده را کنار بزن و جهان را زیبا بساز.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند من نمی‌تواند زیبایی چهره‌ات را به خوبی توصیف کند، چرا که زیبایی‌ات آن‌چنان شگفت‌انگیز است که همه را مجذوب خود می‌کند.

هوش مصنوعی: در میان جمع زیبایانی با چهره‌های دل‌نواز، تو با موهای تیره‌ات مانند شب به چشم می‌آیی، اما چهره‌ات، چون خورشیدی درخشان، در روز به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: تو را نمی‌توان به لیلی تشبیه کرد، اما بر کسی پوشیده نیست که عشق تو سبب شود عاشق دیوانه‌ای مانند مجنون سر از هوش ببرد.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق به چهره‌ات در خاک کوی تو ساکن هستم، همان‌طور که مگس به خاطر شیرینی در دکان شیرینی‌فروشی است.

هوش مصنوعی: اگر در روزی که با تو هستم و با دوستانم جمع نمی‌شوم، و همچنین در صبحگاهی که آه می‌کشم یا در شب‌هایی که تنها هستم و از دوری تو رنج می‌برم، نباشی.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی مرا به کسی غیر از خودم نسبت دهی. مانند اینکه یک مسلمان نمی‌تواند نسبت به مسیحی مایل باشد، پس از چنین نسبتی بپرهیز.

هوش مصنوعی: در دل انسان میان صبر و عشق، درگیری وجود دارد. دل نمی‌تواند همزمان غم عشق و صبر را تحمل کند.

هوش مصنوعی: حرم برای عاشقان به دلیل حضور یاران و دوستان تنگ و محدود است. من، این موجود بیچاره، مثل سگی که در بیرون می‌خوابد، به خاطر بی‌جایی و تنها بودن، در گوشه آرام گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر عزیز مصر ما را سرزنش می‌کرد، شاید تو زیبایی همچون یوسف داری و من هم عشقی مانند زلیخا.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این میدان که از جانش برای عشق تو گذشت، همدست من نبود و من به خاطر عشق تو، به شدت تحت فشار قرار گرفتم.

هوش مصنوعی: سعدی از فرغانی می‌گوید که اگر توصیف پسته تنگ تو به مانند زبانی شیرین و گویای طوطی باشد، لب‌های تو که همچون شکر شیرین است، باعث می‌شود که هر حرفی را به زیبایی ادا کند.

هوش مصنوعی: هر جا که بروی، می‌توانی رحمت و زیبایی را در تمام جلوه‌ها و جلوه‌های زندگی ببینی. مانند بهشتی که همیشه در آن نعمت‌ها و خوبی‌ها جریان دارد، تو می‌توانی از هر مسیری که انتخاب کنی، به این زیبایی‌ها دسترسی پیدا کنی.