هوش مصنوعی: دوباره برایم پیش آمد که به عشقی دچار شوم، عشقی که مانند سروی بلند و زیباست و زیبایی‌اش مجالس را روشن می‌کند و چهره‌اش دنیایی از زیبایی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: سلطان حسن به من گفت که اگر به خاطر ما دلی پر از غم داری و به خاطر اندوهی مانند مجنون سر به دیوانگی می‌زنی، نشان‌دهنده عشق و علاقه‌ات به ماست.

هوش مصنوعی: برای اینکه در زندگی به آرامش و توازن دست یابی، نباید مانند موج‌های سطح آب در برابر مشکلات و ناراحتی‌ها بی‌ثبات باشی. بلکه باید دلی بزرگ و عمیق مانند دریا داشته باشی تا بتوانی با دشواری‌ها به خوبی مقابله کنی.

هوش مصنوعی: آیا بدون عشق تو مثل شراب روان هستم و تو مایه فتنه منی؟ آیا بدون یاد تو حرفی برای گفتن دارم، ای باد پیمایی؟

هوش مصنوعی: زبان تو مانند تور، سخن شیرین ما را捕 می‌کند. آری، تو مانند یک صیاد هستی که مگس‌ها را می‌گیرد و دام‌هایت حلوایی‌ست.

هوش مصنوعی: ای دلبر، صدای تو باعث شده که من گیج و بی‌هدف شوم. دست من را بگیر و بزن تا من از خودم بیرون بیایم و احساساتم را رها کنم.

هوش مصنوعی: اگر تمامی دنیا را به من بدهی، مطمئن باشد که هیچ جایی را به غیر از کوی تو نمی‌پسندم.

هوش مصنوعی: بدبختی خود و رأی تو چگونه می‌تواند در من جمع شود؟ برای چه بخت و تقدیری این‌چنین عقیده‌ای به وجود می‌آید؟

هوش مصنوعی: من آرزوی وصال تو را دارم و نمی‌خواهم بی تو زندگی کنم. آیا رواست که من، این بیچاره، در آرزوی تو بمیرم؟

هوش مصنوعی: نمی‌دانم سرنوشت چگونه این دیدار را ترتیب خواهد داد، در حالی که شب جدایی از لیلی مانند مجنون طاقت فرساست.

هوش مصنوعی: تنها عاشق است که می‌تواند زیبایی چهره معشوق را ببیند، زیرا دیدن این زیبایی مانند کار خورشید است که تنها با چشم دل می‌توان آن را درک کرد.

هوش مصنوعی: هر کسی در خانه کمال و زیبایی یوسف قرار بگیرد، فقط زلیخا می‌تواند او را بشناسد و بفهمد که او چه کسی است. در حقیقت، تنها کسی که می‌تواند زیبایی واقعی او را درک کند، کسی است که به او عشق ورزد.

هوش مصنوعی: سعدی فرغانی می‌گوید که در این جهان، اگرچه بهانه‌هایی برای توجیه وجود دارد، اما من به تنهایی در دام زلف زیبایی گرفتار شده‌ام.