هوش مصنوعی: ای لبان خوش‌رنگ تو، من به جانم غلام تو هستم و زیبایی لب‌های تو را نمی‌توانم با شکر مقایسه کنم، چون آن شیرینی که در لب‌هایت وجود دارد، حتی شکر هم به پای آن نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: نام زیبا و شیرین لب‌های تو در کلامم مانند طعم شیرین آبی روان است که همیشه در ذهنم باقی مانده.

هوش مصنوعی: وقتی نانی که با آب دهان تو تر می‌شود، به شهدی شیرین تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: لب‌هایت بوسه‌ای به من دادند و من به فکر کار دیگری افتادم. او گفت این یک بوسه کافی است برای شیرینی دهانت.

هوش مصنوعی: وقتی تو را توصیف می‌کنم، زبانم به شیرینی لبت تبدیل می‌شود، به طوری که از آن لب شیرین سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: ای دوست، از همان لب‌های تو، اگر صد جان هم دهم، ارزش یک بوسه تو را ندارد؛ بوسه‌ای شیرین که می‌توانی به سادگی به من ببخشی و نیازی به گذاشتن قیمت بالایی بر آن نیست.

هوش مصنوعی: وقتی لبخند تو بر شکر و قند تأثیر می‌گذارد و مردم از خوشحالی تو شگفت‌زده می‌شوند، می‌گویند دیگر از خوشحالی نکن، زیرا تمام شیرینی‌های دنیا با لبخند تو به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: تو به خوبی با همه افراد اطراف خود ارتباط برقرار کرده‌ای و این کار را آسان انجام می‌دهی، مانند شیرینی که با همه طعم‌ها و ناسزاها سازگار است.

هوش مصنوعی: تلخی زندگی من از این است که نمی‌توانم بگویم تو با من بدرفتاری می‌کنی اما با دیگران خوش و خوشحال هستی.

هوش مصنوعی: من در توصیف تو خیلی چیزها گفته‌ام، اگر کسی بخواهد با زبان شیرین صحبت کند، باید به دریا برود و از آن استفاده کند.

هوش مصنوعی: سخن هر فردی امروز نمایانگر ویژگی‌های اوست و آثار من نیز نشانی از لطافت و شیرینی دارد.

هوش مصنوعی: شعر من هرگز قدیمی نخواهد شد، چرا که همیشه تازگی و شیرینی خود را حفظ می‌کند و تحت تأثیر گذر زمان دچار تغییر نمی‌گردد.

هوش مصنوعی: بعد از این هر کس که مثل من به بیان سخن بپردازد، باید از این شعر به عنوان زینت سفره شیرینی استفاده کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به صفات خاص خسرو اشاره می‌کند و می‌گوید که سخنان او به قدری شیرین و دلنشین است که یادآور شیرینی فرهاد، شخصیت معروف داستان‌های ایرانی است. این سخن به نوعی بر جذابیت و گیرایی سخنان خسرو تأکید دارد.