هوش مصنوعی: مثل اینکه تو یک میوه شیرین هستی، ای پسر؛ هیچ‌کس نمی‌تواند از اطراف تو دور بماند و به تو توجه نکند، چرا که شیرینی تو همه را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: لب‌های تو مانند شکر می‌درخشند و جانم به سوی تو می‌کشد، درست مانند جگر که به شیرینی مایل است.

هوش مصنوعی: اگر در آغاز زندگی، علامتی از زیبایی و شیرینی تو وجود داشت، چطور می‌توانستی نامی مانند شکر برای خود انتخاب کنی؟

هوش مصنوعی: جهان به دور تو زیبا و لذت‌بخش می‌شود، همان‌طور که آب شیرین از قند به دست می‌آید. چرا باید زر و طلا را به دور تو ببندند در حالی که خودت شیرینی را به ارمغان می‌آوری؟

هوش مصنوعی: راهی که به خاطر جدایی تو سخت و تلخ بود، دیگر نمی‌تواند شادی و لذت بیشتری به دلش بدهد.

هوش مصنوعی: او را به کنار برد و ناگهان لب تو را دید و سرش را به شیرینی فرود آورد.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است که مگسی که در شرایط بد و ناخوشایند زندگی می‌کند، به جایی برسد که در آن آرامش و شیرینی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: تاثیر غم فراق تو بر من به قدری است که مانند شمع ذوب می‌شوم. وقتی از شیرینی لب‌های تو خبر پیدا کردم، احساس تازه‌ای در وجودم زنده شد.

هوش مصنوعی: دل من به تو بیش از همه چیز میل و گرایش دارد، مانند اینکه میل یک کودک به شیرینی بیشتر است.

هوش مصنوعی: من به پیش تو می‌آیم و داستان‌هات را می‌گویم، و از شیرینی لحظات‌مان به همین بسنده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من شعری را نزد محبوب خود بردم و او گفت که یکی از آیات آن را با رضایت و شوق به تماشا بکش.

هوش مصنوعی: وقتی به سفر می‌روی، خوب است که شعری از من را با خود ببری، چون روح و خُلق انسان در سفر به شیرینی‌ها توجه بیشتری می‌کند.

هوش مصنوعی: او پاسخ داد که با وجود همه این محبت‌ها و بخشش‌هایی که از طرف من به تو وجود دارد، دیگر نمی‌توانم به شیرینی و محبت تو توجهی داشته باشم.