هوش مصنوعی: من عاشق کسی هستم که با زنده‌دلی‌اش، تو هم روح و جانش باشی و هم به او قدرت بدهی.

هوش مصنوعی: هر کسی که با دلش زیبایی عشق تو را ببیند، همیشه تو در نظر و دید جان او خواهی بود.

هوش مصنوعی: هر روزی که تو مثل شمع در کنار سفره‌اش حضور داشته باشی، او نان و خوراکش را از سفره تو خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: تمام جهان، در عشق و ارادت به او نگران‌اند؛ اگر تو فقط لحظه‌ای با لطف و محبت به او توجه کنی.

هوش مصنوعی: ای دل ساده، اگر تو هم مثل من آرزوهای عمیقی داری، پس باید بدانی که باید صبر کنی تا به نتیجه برسی و از عشق و احساسات دیگران یاد بگیری.

هوش مصنوعی: دوست عزیزم به خاطر غم عشقش به فکر من خواهد بود، نه اینکه فقط به خاطر جسمی که نتیجه دست‌هایش است به من اهمیت بدهد.

هوش مصنوعی: اگرچه دوست بدنش مانند شکر شیرین است، اما تو شایستگی آن را نداری که از زنبورهایی که بر روی آن نشسته‌اند، بخواهی.

هوش مصنوعی: در این دنیا، تنها بودن در محله‌ای که سگ‌ها باشند نشان‌دهنده‌ی عظمت و مقام شیران نیست. کافی نیست که فقط در این مکان باشی، بلکه باید به چیزی بالاتر و بزرگ‌تر دست یابی.

هوش مصنوعی: کیسه‌ات را از سیم خالی کن و کنار آن را پر از طلا کن تا بتوانی با کمر موی خود را به خوبی ببندید.

هوش مصنوعی: در آغاز هر چه اتفاق افتاد و تا پایان دنیا هر چه که خواهد شد، بنده آن را بیان می‌کند اگر تو توانایی درک آن را داشته باشی.

هوش مصنوعی: اگر تو از نیروی بازوی خود حمایت کنی، سیف فرغانی به وسعت آفاق دست خواهد یافت.

هوش مصنوعی: زنده‌دل سعدی به خاطر تو حق داشت بگوید که هر دلی که تو جانش هستی، هرگز نمی‌میرد.