هوش مصنوعی: اگر زیبایی‌ات، ای دوست، جان عاشق خود را بگیرد، برای اهل دل، تو از جان دوست‌تری.

هوش مصنوعی: معشوقه پرویز مانند شکر شیرین است، اما تو شیرین‌تر از او هستی؛ ای خسرو، که در فراقش بی‌داد و ناله‌کننده‌ای.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به افرادی اشاره می‌کند که خدمتگزاران و تابعان قدرت‌های بزرگ هستند و برای جلب توجه آن‌ها به هر کاری دست می‌زنند. او همچنین از زیبایی و جذابیت معشوقه‌اش سخن می‌گوید و از او می‌خواهد که اندکی به این مسکین توجه کند و نگاهی به او بیندازد، چرا که عشق و شیفتگی او به اندازه‌ای است که حتی در برابر سلاطین نیز خود را بی‌نهایت خاضع و تسلیم کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی که آب حیات تأثیری از آتش ندارد، تو همچون بادی هستی که به راحتی از جاده‌ای عبور می‌کنی.

هوش مصنوعی: در هوایی که چهره زیبای تو را در بر گرفته، هر کسی که در آن شب بخوابد، روزی وصل تو را با دعای سحرگاهی به دست خواهد آورد.

هوش مصنوعی: چشمان عقل، مانند یک نابینا، نتوانست زیبایی تو را ببیند، اما با این حال، چراغی از دانش‌های نظری را روشن کرد.

هوش مصنوعی: اگر تو با من رفاقت نکنی، باید چه کنم تا بتوانم مثل یک پری تو را به خود جذب کنم، ای دوست؟

هوش مصنوعی: گاهی در عشق تو آدمی عاقل و زیرک می‌شوم و گاهی مانند یک دیوانه رفتار می‌کنم. مانند خاکی که گاهی در آرامش است و گاهی به خاطر باد به حرکت در می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر دل عاشق وجود نداشته باشد، روح مرده است. مانند فردی که در چشمش بینایی نیست، هرچند چشمانش باز باشد.

هوش مصنوعی: بلبل عاشق تو در باطن قلبم آواز می‌خواند، اما من چه می‌توانم بکنم که مانند گل، شاداب و زیبا نیستم.

هوش مصنوعی: وقتی که به چهره تو نگاه می‌کنم، درک می‌کنم که هیچ بخت و شانس خوبی ندارم، چون آیینه‌ای برای تماشای خودم ندارم.

هوش مصنوعی: هرچه از او بگویی و خبرش را برای دیگری بازگو کنی، به اندازه‌ای که از او اطلاعات داری، باید بدانی که خودت نیز از خودت غافلی.

هوش مصنوعی: اگر عسل نخورده باشی، تلخی اندوه را نمی‌شناسی و حتی اگر سخن شیرینی هم بگویی، خوشایند نخواهد بود.