هوش مصنوعی: دوست فقط دل را می‌پذیرد و به کسی دیگری اجازه نمی‌دهد که دل را در اختیار بگیرد.

هوش مصنوعی: هیچ دوستی به اندازه‌ای که تو در دل من جا داری، وجود ندارد.

هوش مصنوعی: دوست تو، کلید ورود به حقیقت و واقعیت توست. زمانی که او بیاید، می‌توانی از خودت و محدودیت‌هایت رها شوی.

هوش مصنوعی: در کنار کوچه آن بی‌نیاز زیبارو، تمامی نعمت‌ها و خوشبختی‌ها در دو جهان، متعلق به اوست.

هوش مصنوعی: اگر کسی تنها به دنبال نان باشد و حرف بزند، باید همچون لقمه‌ای که در دهانش است، زبان خود را کنترل کند و نگه دارد.

هوش مصنوعی: دنیای مادی را به کسانی که به آن وابسته‌اند بسپار، و خودت از این دنیای فانی دوری کن.

هوش مصنوعی: ای درویش، عزم و اراده‌ات را به کار ببر و خودت را از وابستگی به دیگران آزاد کن.

هوش مصنوعی: هر کسی که از دست دیگران بهره‌مند شود، به نوعی به شایستگی و زیبایی دست پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: دل که به خاطر عشق و محبت دچار غم و اندوه شده، مانند آینه‌ای است که نمی‌تواند به درستی تصویر دوستی را نمایش دهد.

هوش مصنوعی: اگر روحت به شادی و سرور بیفتد، مانند شکر که در آب حل می‌شود، خود را در این حال نباخت و صدای دل‌انگیزی را از ساز شنید.

هوش مصنوعی: به سرعت و با شوق و ذوق، دستانت را به هم بزن و با انرژی، پاهایت را بر روی زمین قرار بده تا تأثیر خود را بر آسمان بگذاری.

هوش مصنوعی: حالت را از دیده‌ی مردم پنهان کن، زیرا تو دارای گنجی هستی که آن را به تهیدستان نشان ندهی.

تلاش کن و تمام ابزار درست را در این جهت به کار بگیر؛ همانطور که گره تار مو را نمیتوان با ناخن انگشت پا باز کرد!

هوش مصنوعی: هر کسی که به خواسته‌ها و آرزوهای خود تسلط پیدا کند، می‌تواند به دست آوردن هر دو دنیا، یعنی دنیای مادی و دنیای معنوی، را ممکن کند.

هوش مصنوعی: کم صحبت کن و در مورد این موضوع بیش از این صحبت نکن.