هوش مصنوعی: یارم که بسیار دوست داشتنی است، در شب گذشته بوسی شیرین از لبانش گرفتم و جانم را برای آن بوسه فدای عشقش کردم.

هوش مصنوعی: برای تغذیه‌ی روح خود، ای زنده به آب و نان، لب خشک من را از آن بوسه‌ی شیرین گرفتی.

هوش مصنوعی: ای چهره‌ات بر روی ماه مانند لاله پیداست و لب‌هایت در میان شیرینی شکر پنهان شده است.

هوش مصنوعی: ماه می‌خواهد که از چهره‌ات نور بگیرد و جان در پرده‌ی عشق، با لب‌های تو در بوسه‌ای صحبت کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی از خریداران نزد تو بیاید و خواستار جواهرات باارزشی مثل نقره باشد، تو که خودت گوهر ناب و ارزشمندی هستی، نباید لبانت را به هیچ قیمتی بفروشی. بوسه زدن بر لبان تو به اندازه‌ای ارزشمند است که نیازی به فروش آنها نیست.

هوش مصنوعی: ای محل عشق و آرامش جانم، هر شب بر خاک درگاهت عاشقانه می‌افتم، مانند کعبه که بر سنگی می‌نشیند و بوسه می‌زند.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن گوهر ارزشمند، باید او را در آغوش بگیری و سپس به دنبال بوسه‌ای از آن جواهر باشی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی اشک شکرین از چشمانت بریزد، به چهره محبوبت نگاه کن و از خودت بوسه‌ای بگیر.

هوش مصنوعی: با عشق و محبت به تو، هر ذره‌ای از وجودم مانند خاک سر کوی تو، آهنگ آسمان را می‌سازد و دل من به مه و خورشید عشق تو می‌بخشد.

هوش مصنوعی: هرجایی که تو پا به زمین بگذاری، زنجیر موهای بلندت، چون حلقه‌ای از در بوسه برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: لطفت به قدری بی‌حد و مرز است که ما تنها توانستیم بوسه‌ای را به عنوان نشانه‌ای از آن، در کنار زیبایی تو مشاهده کنیم.

هوش مصنوعی: اگر سیف (سلاح) از تو خواسته است که یک بوسه بدهی، تو با خنده برو. چون لب‌های تو هم برای بوسیدن زیبا هستند و هم خندیدن، و هر دو برای او دلپذیر است.

هوش مصنوعی: اگر رقبایت به پای تو احترام بگذارند، دوستانت به خاطر عیسی، از روی سم خر هم بوسه می‌زنند.