هوش مصنوعی: ای دل خسته‌ام، نگرانی‌هایم باعث شده که از دلتنگی‌ام جان تازه‌ای بگیرم و حتی این احساسات عمیق به قدری قوی است که در برابر عشق تو، گویی اعتقادات قبلی‌ام را فراموش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای نسیم صبحگاهی، تو از خاک دوستت بوی خوشی را به همراه داری، بویی همچون مشک که به دور گردن غنچه تازه می‌پیچد.

هوش مصنوعی: هیچ صبحی نمی‌آید که باد صبا عطر خوشبوی زلف‌های آشفته را از سر آن دختر تازه‌رو نبرد.

هوش مصنوعی: فتنه و آشوبی که به وجود آمده، به خاطر زیبایی و جذابیت موهای توست. حسن و زیبایی تو، پیمانی نو را آغاز کرده است.

هوش مصنوعی: اگر خون دل مرا بر چهره زردم ببینی، رنگ پوست تو نیز مانند سبزه‌ای که بعد از باران تازه می‌شود، تغییر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: عشق و شوق تو در دل من از دیدار تو بیشتر شد، مانند دارویی که درد را تازه و قوی‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: در خیابان‌هایی که به تو می‌رسند، همیشه به یاد تو هستیم و هر لحظه بوی تو را حس می‌کنیم، مانند کسی که دچار عشق و حس تازگی شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چهره‌ات، دلم از غم و درد پر شده و هر روز به همین خاطر اشک می‌ریزم. چهره‌ام نیز به حالتی زرد درآمده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد روزی بوده که مانند طوطی، همیشه شاداب و خوشحال بودم و از زندگی و لحظات شیرین لذت می‌بردم، همانند وقتی که از پسته‌ای تازه و خوشمزه می‌خورم.

هوش مصنوعی: امید دارم که دوباره با وجود خاتم، فرمان سلیمان در دنیا اجرا شود و حکومت برقرار گردد.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی هر روز در صبح شعرهایی می‌نویسد و با کلمات خود در دل دوستانش شور و شوق تازه‌ای ایجاد می‌کند.