هوش مصنوعی: به زیبایی و شکوه تو نگاه می‌کنم و می‌بینم که روح من در آنجا حضور دارد. همچنین در قامت تو، نشانه‌های زیبایی و لطافت چون سرو معطر را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: من دلی پر از درد و سوز می‌خواهم تا بتوانم لب تشنه‌ام را بر روی لب‌های تو بگذارم، چون زندگی‌ام به عشق تو وابسته است.

هوش مصنوعی: خانه‌ای وجود دارد که مانند حرم مقدس است و عاشقانی همچون مگس‌ها در اطراف در و سقف آن جمع شده‌اند، چرا که اینجا محلی است که شکر و شیرینی عشق وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر نگهبانان تو هرچقدر هم به من سنگ پرتاب کنند، من مانند یک سگ از در خارج نمی‌شوم؛ زیرا نان و روزی‌ام همین‌جا است.

هوش مصنوعی: من اگر به محبت تو دسترسی پیدا کنم، می‌توانم دردهای خود را درمان کنم. چون این دل زخمی و خسته از دوری تو، هنوز در اینجا منتظر است.

هوش مصنوعی: اگر در این جمع حاضر شوم، شاید به خاطر چهره و موهایی که مرا دچار آشفتگی کرد، اینجا باشد.

هوش مصنوعی: یوسف زیبا و دلربا است و در هر جا که بروی، مثل یعقوب، دل‌باخته‌های زیادی وجود دارند که به خاطر تو اشک می‌ریزند.

هوش مصنوعی: تو رئیس و پیشوای همه نیکوکاران هستی و با قامت زیبایت، کعبه کافران و محل عبادت مسلمانان در همین جا قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو به دیگران لطف و نیکی کنی و در عین حال من به عنوان یک درویش و بی‌نوا اینجا هستم، بدان که گنج گرانبها و عشق در دل ویران من جا دارد.

هوش مصنوعی: اگر روح به دنبال شکار برود، آن جسم که به عوض و بدل مانند زنگ صدای ناله در اینجا حضور دارد.

هوش مصنوعی: دور از این باغ، رقیب تو هر کجا که باشد، مانند یک تکه سفال شکسته است که تنها زیبایی و خوشبویی گل‌ها در اینجا موجود است.

هوش مصنوعی: ای کاشانه‌ای که در بیابان چون عرب‌های بیابانی هستی، از باران چه می‌نوشی؟ اینجا چشمه حیات وجود دارد.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی در این بیت به زیبایی و روشنی یک نور اشاره می‌کند که مانند خورشید در روز می‌درخشد و هیچ‌گاه شب غم‌انگیز جدایی را تجربه نمی‌کند. این نور نمادی از وصل و عشق است که همیشه درخشنده و پایدار باقی می‌ماند.