هوش مصنوعی: دل اکنون زنده نیست زیرا محبوب در اینجا حضور دارد و آن زندگی که به واسطه او احساس می‌شد، در واقع جان اوست که در اینجا قرار دارد.

هوش مصنوعی: عنوان شکر را چگونه بگویم وقتی که لب او خود به تنهایی قندی است؟ ذکر شیرینی را که او به زبان می‌آورد، از یاد نمی‌برم. او در میان زیباترین‌ها، مانند یک پادشاه می‌درخشد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در دل دلم حبس است، اما از این پس دیگر زحمت شکر را نمی‌کشم، چون اینجا خودم جایی پر از خوشی و شیرینی دارم.

هوش مصنوعی: قبل از این، هر چند صدا و ناله‌ی زیادی کردم مانند بلبل، و گریه کردم مثل ابر، چون می‌دانم که این گل شاداب در اینجا حضور دارد.

هوش مصنوعی: مجلس پر از عزیزان است و زلیخا با محبت به دل خسته‌ای که اینجا یوسف کنعان حضور دارد، نگاهی می‌کند.

هوش مصنوعی: نیسان، کسانی که نیکو هستند، شباهتی به ستاره‌ها ندارند. امشب، از بخت خوب، آن ماه روشن و تابان در اینجا حاضر است.

هوش مصنوعی: امشب، ای صبح، در دل شب بمان و خود را پنهان کن، چرا که آفتابی که قرار است طلوع کند، همین‌جا در دل افکار و احساسات من نهفته است.

هوش مصنوعی: دل خود را در جستجوی ماهی امید، شست و شو می‌کند، چون جان خضر که آن چشمه زندگی در اینجا است.

هوش مصنوعی: اگر کسی در دلش غم و دردی داشته باشد و به کسی نگوید، باید بداند که مرهم آن درد در اینجا وجود دارد.

هوش مصنوعی: در بین افرادی که دلشان بر اثر عشق و غم سوخته است، شکر و محبت پراکنده شده است، به طوریکه دل‌هایی که در اینجا وجود دارند، همگی در آتش عشق می‌سوزند.

هوش مصنوعی: عشق در دل، غم و اندوهی که وجود دارد، نمی‌تواند دور از تو باشد. بنابراین، ای آقای من، باید به پا خیزی و به میدان بیایی، زیرا اکنون زمان سلطنت توست.

هوش مصنوعی: در این غزل، همه کسانی که به شنیدن شعر علاقه دارند، با یک صدا و به زیبایی حرف می‌زنند، مانند بلبل که می‌گوید گلستان همین‌جاست.

هوش مصنوعی: بفرما، شب من نیز مانند بهشت است و در اینجا رضوان حضور دارد.