هوش مصنوعی: ای کسی که لب‌هایت منبعی از حیات و جاودانگی هستند، درد و رنج تو درمانی برای بیماری دل است.

هوش مصنوعی: آه، چه کنم که در آرزوی تو، دل و احساساتم را از دست داده‌ام، ای جان، این درد دل برای توست.

هوش مصنوعی: اگر تمام دنیا را هم کسی بگیرد، کسی که به تو کمک نمی‌کند و توانگر نیست، در واقع او همچنان گدا خواهد بود.

هوش مصنوعی: به خاطر تو چه چیزهایی را می‌توانم رها کنم؟ من که نه ثروتی دارم و نه چیزی جز جان خودم که فدای تو می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر تو بگویی که چیزی از آن ماست، تمام جهان برای من تبدیل به سرزمینم خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر کاری که با ما کنی، اگر حتی ما را بکشی، ما راضی هستیم.

هوش مصنوعی: مشکلات و دردهای عشق تو به همه افراد رسید، اما نمی‌دانم که خوشبختی و وصل تو به چه کسی می‌رسد.

هوش مصنوعی: در عشق و درد دل، هر دو به یکدیگر وابسته‌اند، اما آنچه باعث خوشنودی واقعی می‌شود، همیشه در عشق پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: عشق و پیوندی که به دست نمی‌آید، ارزش مادی ندارد و تنها درد فراق توست که ارزش و بهایی دارد.

هوش مصنوعی: خدمتگزار تو نسبت به دیگران برتر است و بنده تو در این دنیا و آن دنیا مانند پادشاه است.

هوش مصنوعی: هر کجا که در نماز رو به طرف تو داشته باشم، نیکو و پسندیده است.

هوش مصنوعی: اگر زهر را از جام تو بنوشم، مانند شکر می‌ماند و اگر تیغی از دستان تو باشد، آن هم به عنوان عطا و بخشش محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: ای دوست، تو به قدری برای من عزیز و ارزشمند هستی که حتی اگر به من دشنام هم بدهی، برای من مانند دعا می‌مونی. این لطف تو برای من آنقدر بزرگ است که می‌توانم هر نوع کلامی از تو را به خوبی بپذیرم.