هوش مصنوعی: ای زیبا رو، از نظر کسانی که در عمق می‌نگرند دور نشو، خودت را به‌صورت آشکار نشان بده و به ما به‌گونه‌ای که پنهانی هستی، نگاه نکن.

هوش مصنوعی: ای آنکه زیبایی‌ات چون جمال طاووس است، دیگران در برابر تو همچون پاهای سیاه به نظر می‌رسند. با این زیبایی، خودت را بپوشان.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که در پشت هر پرده، چشمم کور شده و دل تنها تو را می‌بیند، ای کسی که نگاهت پنهان است.

هوش مصنوعی: در بازار، افرادی که زیبایی دارند و به دنبال جلب توجه هستند، به وضوح دیده می‌شوند، اما تو مانند طلا، درون خود زیبایی و ارزش داری و از چشم‌ها پنهانی.

هوش مصنوعی: من شعری را گفته‌ام که شایسته‌ی ویژگی‌های تو نیست و در آن لحظه، من مانند کسی بودم که چشمش پوشیده است.

هوش مصنوعی: تو که با قدرت گفتار و کلامت روشن می‌کنی، لطف خود را به‌طور پنهانی در وجود دیگران به ودیعه نهاده‌ای.

هوش مصنوعی: با این نقشی که بر دیوار است و از تو می‌باشد، دیگر در پس پرده نخواهیم ماند، چون تو را در این پوشش دیده‌ایم.

هوش مصنوعی: حالت فرهاد که همراه و هم‌درد خسرو بود، دیگر مانند داستان شیرین و شکرین نیست.

هوش مصنوعی: جای آن است که تا روز پیروزی بر وصال معشوق، هر شب تا صبح به طور مخفیانه ناله و شکایت کنم.

هوش مصنوعی: اگر آتش برافروزی و اوضاع را خراب کنی، من هم مجبور می‌شوم که ناله‌ام را سر دهم و رازهایم را برملا کنم.

هوش مصنوعی: اگر سیف فرغانی در دل خود عشق را پنهان می‌داشت، مانند صدفی بود که درونش مرواریدی ارزشمند نهفته است.