هوش مصنوعی: آیا تو با چهره زیبا و دلربایت، زیبایی‌ات را از ماه برداشت‌ کرده‌ای و لب‌هایت شیرین‌تر از شکر شده‌اند؟

هوش مصنوعی: وقتی به چهره تو نگاه کردم، خورشید گفت که رنگ صورتت مثل گل‌های قرمز است و زیبایی‌ات از زیبایی ماه هم فراتر رفته است.

هوش مصنوعی: اگر در آینه خط سبزی را بر لب خود ببینی، آن را مانند زمرد در نظر بگیر و با توجه به زیبایی‌اش، آن را از لعل قرمز برتر بدان.

هوش مصنوعی: نگاهی به آینه بینداز که مانند چهره تو در درخشش است و آبی که از آتش جوشیده، به تماشا بکش.

هوش مصنوعی: عطر گل‌های بهشتی باعث شده که تا زیبایی تو مثل درختان بهشت، زهر و نیشی را به دوش بکشد.

هوش مصنوعی: اگرچه عده‌ای در تلاشند تا خود را نشان دهند و سربلند کنند، با این حال زیبایی و جذابیت تو همچون طاووس درخشان و بی‌نظیر است.

هوش مصنوعی: هرچند او مانند مگس می‌تواند در هوا پرواز کند، اما به مانند یک پرنده واقعی نیست که بال‌هایش به زیبایی و قدرت اوج بگیرد.

هوش مصنوعی: دل من مانند پرنده‌ای است که به عشق تو مانند دانه‌ای نیاز دارد. هر صبح مانند خروس، صدای فریاد من به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: مقام والای کعبه هرگز قابل مقایسه نیست، و اگر صبر و استقامت به مثل کعبه می‌بود، آن مقام به او می‌رسید.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و جذابیت محبوب خود اشاره می‌کند و می‌گوید که او همچون یعقوب، از دوری و جدایی معشوقش رنج می‌برد. او خود را در گوشه‌ای از غم و اندوه قرار داده و به یاد محبوبش با احساس ناراحتی و اندوه زندگی می‌کند. شاعر در واقع بیان می‌کند که عشق و زیبایی معشوقش او را دچار درد و غم کرده است.

هوش مصنوعی: از نگاه خمار تو در خیابان تو، مانند مدهوشان، عشق مرا به حالتی بی‌خبر و سرمست درآورده است.

هوش مصنوعی: زمانی که صبح عشق تو بر فراز وجود من طلوع می‌کند، مرا پیش از آفتاب به عرصه وجود می‌آوری.

هوش مصنوعی: برای روزی که به تو نیاز دارم، سیف فرغانی از درون وجودش هزاران گوهر با ارزش بیرون آورده است.

هوش مصنوعی: فقط بنده‌ای که در مکان خاصی مشغول به کار است و از درد دیگران آگاه است، می‌تواند این سکه‌ی طلا را که با عشق و خیال به دست آمده، درک کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد به وصف تو آواز بخواند، نتواند به بلندای مناره‌ها برسد، چون تو بی‌نظیر و بی‌همتایی.