هوش مصنوعی: تو که در گفتار خود با ناراستی و کمی سخن می‌گویی، اما وقتی به لبخند می‌آیی، گوهرهای درخشان از آن می‌چکد.

هوش مصنوعی: ای ماه، من همیشه به خاطر لبخند تو خوشحالم؛ آتش مانند آن لعل زیبایت در دل من شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن عشق و نزدیکی با عاشقانی که تنگ‌نظر هستند، باید با دست سخاوتمندی در هزینه کردن پول آمادگی داشته باشی.

هوش مصنوعی: در وجود من شعله‌ای از عشق تو وجود دارد، در حالی که سخنان تو مانند آب بر آتش می‌افزاید. همچنین از خشم و اندوهم، درد و رنجی بیرون می‌آید که مانند خون از جگر می‌ریزد.

هوش مصنوعی: بدن را به دور کوی تو بگردان، در دل امید دیدن روی تو را دارم و راهی برای نظاره چهره‌ات گشوده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که غم تو به دل ما سنگینی کرد و دل ما را شکست، عشق و وابستگی ما به تو بیشتر شد.

هوش مصنوعی: زمانی که موهایت را باز کنی، زیباست؛ اگر بخواهم به تو بگویم، مثل کبک زیبایی که خود را به زیبایی طاوس نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در شب، در حینی که در حال تفکر و شگفتی بودم، زلف‌های معکوس و گیسوی تو را دیدم که مانند چتر باشکوهی در روز پیروزی باز شده است.

هوش مصنوعی: من زیبایی تو را نمی‌گویم، زیرا چهره‌ات مانند گلزار تازه‌ای است که بهشتی را می‌گشاید.

هوش مصنوعی: اگر عاشق تو فردا سفر کند، بهشت را پشت سر خواهد گذاشت و در این سفر برایش راهی باز خواهد شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نام تو در درجات بالای روح و جان سرود شادی و نشاط بزند، این حالت عشق و دل باختگی، انسان را از قید و بندهای زمین رها می‌کند و به او آزادی می‌دهد تا به سوی بلندای درختان و معنویات پرواز کند.

هوش مصنوعی: از درد جدایی تو، روح از بدن و بدن از روح بی‌خبر است و رابطه و وابستگی آنها از هم بریده شده است.

هوش مصنوعی: عشق مانند آتش است که از وجود بنده همیشه شعله‌ور می‌باشد، همانند عصای موسی که به فرمان پروردگار، آب را از سنگ بیرون آورد.

هوش مصنوعی: از آن شمشیر (سلاح) نمی‌توان در کوی تو خوشحالی پیدا کرد، زیرا در هر قدم که برمی‌داری، گودالی از ناامیدی و مشکلات وجود دارد که همیشه باز است.