هوش مصنوعی: ای مهربانی تو، بارها به من کمک کرده است و به لطف تو، کارهای من به بهترین شکل انجام شده است.

هوش مصنوعی: اگر مردم برای انجام کار من تلاش کنند، بدون کمک و لطف تو، هیچ کاری به خوبی انجام نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز تو به کار من کمک نکرده است؛ پس چگونه می‌تواند کار من از کمک دیگران شکل بگیرد؟

هوش مصنوعی: در عالم عدم، با یک نگاه از بخشش تو، سرنوشت دو جهان به یکباره تغییر پیدا کرد و شکل گرفت.

هوش مصنوعی: کسی که از نعمت‌های بی‌پایان تو بهره‌مند نیست، نمی‌تواند حتی در کمترین چیزها مانند یک سکه هم موفق شود.

هوش مصنوعی: من امسال از نعمت‌های تو بهره‌مند هستم و همه این‌ها نتیجه‌ی رحمت و لطف توست که فراهم شده است.

هوش مصنوعی: هر موجودی مانند موری از انبار عطای تو دانه‌ای برمی‌دارد و ذخیره می‌کند.

هوش مصنوعی: زیبایی قضاوت‌ها همچون چهره‌ی زیبا در دل طوطیانی است که در پسته‌های شیرینی نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: هر لحظه که آرامش دل رنج‌کشیده عشق را تازه می‌کند، درد تو به مانند دارویی شفابخش برای این بیمار است.

هوش مصنوعی: ای نخل، تو در باغ و بوستان با دست خود میوه را از شاخه‌های خشک و گل را از خار به وجود آورده‌ای.

هوش مصنوعی: ذکر تو اندوه و تاریکی را از دل انسان خردمند بیرون می‌برد و جان او را روشن می‌کند، درست مانند چشمی که با تابش نور روشنی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر کلمه و نقطه‌ای که در سخنان تو وجود دارد، مانند کتابی است که رازهای زیادی در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد از سر قضای تو فرار کند، نمی‌تواند به سادگی از دیوار و قلعه‌ای که ساخته شده گذر کند.

هوش مصنوعی: در برابر قدرت و مهارت‌های موسوی که مانند یک جادوگر عمل می‌کند، فرد بیچاره به اندازه یک مار در مقابل او ضعیف و ناتوان است.

هوش مصنوعی: سیف از دل صدفی که شبیه به خودش است، گنجینه‌ای پر از جواهرات دارد و صدها دریا را در کشتی اشعارش ایجاد کرده است.