هوش مصنوعی: ای مشک و عنبر، تو بویی داری که همانند تابش آفتاب از چهره‌ات emanates می‌کند.

هوش مصنوعی: گل را به چهره‌ی تو تشبیه می‌کنند و رنگش زیباست، اما عطری ندارد که به تو شباهت داشته باشد.

هوش مصنوعی: در عشق، به خاطر زیبایی‌ات، چون بیدقی بازی هستم که شاه به من نیاز دارد.

هوش مصنوعی: ما که تشنه‌ام، سیل غم و اندوه به قدری بر ما غلبه کرده که همه چیز را از ما برده است. ای آب حیات، حتی یک قطره هم از جوی تو نصیب ما نشده است.

هوش مصنوعی: من برای نان خوشبختی خود، حتی آب پای درگاه تو را نیز فروختم.

هوش مصنوعی: ای شاخه‌ی لطیف طوبی، زیبایی تو چنان است که حتی سرو نیز در برابر تو شرمنده می‌شود. بنفشه‌ها از زیبایی موهای تو غافل شده‌اند.

هوش مصنوعی: یک عاشق دیوانه که گرفتار زنجیرهای دلش است، در کشمکش با زیبایی موهای تو درگیر شده و حالتی پریشان دارد.

هوش مصنوعی: چشم تو همچون تیری است که از مژه‌هایت پنهان شده است، هرچند ابروی تو به مانند کمانی است که این تیر را به پرواز درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: این تیرها به نرمی و لطافت، جان و روح را نوازش می‌کنند و گاهی به سمت من و گاهی به سمت تو پرتاب می‌شوند.