هوش مصنوعی: نگاه تو مانند نوری است که بر پیشانی‌ات می‌تابد و این نور، تجلی زیبایی و درخشندگی چهره‌ات است.

هوش مصنوعی: شب من با چهره‌ی نورانی تو مانند روشنایی خورشید روشن شد، اگر ماه هم از پیشانی تو باخبر نیست.

هوش مصنوعی: ای ثروتمند، تو که مانند یک درویش رفتار می‌کنی و گدایی می‌کنی، تمام پادشاهان اکنون در انتظار سلطنت تو هستند.

هوش مصنوعی: من در بدن خود جان را می‌بیند، اگر نور چشمانم به معنای تو بیفتد و از شکل روحانی‌ات آشنا شوم.

هوش مصنوعی: اگر تمام اجزای جهان را یکی یکی ببینم و در دو دنیا هم هیچ کس مانند تو وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی زیبا رویان به میدان رقابت رفتند و به خودشان مباهات کردند، ابروی تو توانست بر همه‌ی آن‌ها برتری پیدا کند.

هوش مصنوعی: با موهای زیبای تو صحبت کردم که نگران و مضطرب نباشی، چرا که در دل جمعی از مردم، تفرقه و سبب ناراحتی، ناشی از پریشانی توست.

هوش مصنوعی: اگر به من فرصتی بدهی، با قدرت و اراده‌ای که دارم، می‌توانم به اوج بلندی‌ها برسم و مقام والایی کسب کنم.

هوش مصنوعی: هرچقدر من در گریه‌ام از درد و غم بگویم، تو با خنده‌ات درخشانی و زیبایی را به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: وقتی هنرمند قولی نمی‌دهد که عملی انجام دهد، چرا که این کار با اصولی که برای بنده در خواندن غزل وجود دارد تناسبی ندارد.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی به یار خود اشاره می‌کند که او روحش سبک و آزاد است. با این حال، می‌پرسد که می‌تواند چقدر از مشکلات و سختی‌ها را تحمل کند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که خضر، که سمبل زندگی جاودان است، از نفس تو نیرو می‌گیرد. هرچند که نوشیدن از چشمه‌ حیات به نوعی به شادابی و بقا مربوط می‌شود، اما اگر مقدار این آب از چشمه تو کم شود، چنین بقا و زندگی جاودان دچار مشکل خواهد شد. در واقع، این سخن نشان می‌دهد که وجود و انرژی تو برای استمرار حیات و بقا ضروری است و کمبود آن تأثیر منفی خواهد داشت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از زندگی و احساسات خود آگاه هستی و وجود مادیت را درک می‌کنی، لذت واقعی بدن و جسم تو در همین آگاهی و وجود روح تو نهفته است.