هوش مصنوعی: ای آه و ناله بی‌دلان از نگاه فریبنده تو، روزگار عاشقان به خاطر موهای زیبا و قشنگت سیاه و تار است.

هوش مصنوعی: قبل از این که چهره‌ات را ببینم، در کارهایی که اکنون به خاطر نگاه بازیگوش تو احساس می‌کنم، دچار نشده بودم.

هوش مصنوعی: وقتی که تو می‌گویی بیا، ای عزیز با زبان شیرین، سخنت مانند شاخی از شکر است که در دهان کوچک تو جا گرفته است.

هوش مصنوعی: در این دنیا تنها تویی که می‌توانی دلم را تسخیر کنی، هیچ چیزی شبیه زیبایی ابروی تو وجود ندارد، جز چشمان فریبنده و فریباهای تو.

هوش مصنوعی: اگر در حال رقص و آواز به من نگاه کنی، ناله‌های دردناک من به خوبی با آهنگ تند و زیبا تو همخوانی دارد.

هوش مصنوعی: ای کاش تو با نور چهره‌ات مرا روشنتر کنی، پیش از اینکه رنگم زرد شود و مانند قلمی از خط سبزت کم‌رنگ گردم.

هوش مصنوعی: وقتی عشق تو به قلب ما وارد شد، ما تنها شدیم. عشق تو مانند نوری روشن شد، وقتی که رنگ تو به آینه وجود ما تابید.

هوش مصنوعی: عشق تو چنان گرم و سوزان است که حتی یک فنجان از آن می‌تواند سبب شود که عده‌ای از مردم مواظبت‌های خود را کنار بگذارند و دل به سنگی بسپارند که تو قرار داری.

هوش مصنوعی: اگر تو از ننگ و عیب خود رهایی یابی، همه مردم مانند نام نیک تو را خواهند خواست و به دنبال تو خواهند آمد.