هوش مصنوعی: من زمانی که به عشق زیبایی تو متعهد شدم، به حدی به تو وابسته شدم که حالا باید بپرسم این عشق من به تو چه دلیلی دارد؟ بگو.

هوش مصنوعی: من از خودم عطرت را احساس می‌کنم و این جای شگفتی ندارد، زیرا هر چیزی که به گل و مشک آمیخته شود، بویی خوش پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: من مانند مگسی هستم که به شکر نزدیک است، پس مهربانانه مرا از خود دور نکن.

هوش مصنوعی: من مژگان تو را مانند تیری می‌سازم و دلم را مانند سپری در برابر کمان ابرویت قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: باغ زیبایی تو انگار که محل جادوگری است، همان‌طور که در آن گل‌ها جادو شده‌اند و نرگس‌ها هم تحت تاثیر سحر و جادو قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی لب تو در کنار جام قرار می‌گیرد و آب حیات را می‌نوشی، من از غم و اندوه مثل یک پارچ که از گلویش آب خارج می‌شود، احساس رهایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: دست خود را به دور گردن زیبا و نازک خود انداخته‌ای و کسی جز خوشبختی نهفته در بازوی تو، تو را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی با مهارت خود شعر را به شیرینی عسل تبدیل می‌کند، در حالی که غم او در دل تو همانند مگسی است که در کندو نشسته است.

هوش مصنوعی: شاعر به سختی می‌تواند تو را توصیف کند، زیرا مانند خاطره من، هیچ‌گاه واضح و روشن نیست. وقتی که جریان زندگی دچار انحراف و کژتابی باشد، نمی‌توان به درستی حقیقت را بیان کرد.