هوش مصنوعی: اگر چه از محبت و همراهی من رهایی یافتی، اما امید من به وصالت همچنان قطع نشده است.

هوش مصنوعی: من به خاطر آرزوی تو همچون خاک و خون می‌گردم، بیا و ارزش والای خودت را ببین و به ذلت من توجهی نکن.

هوش مصنوعی: در انتظار تو، شب‌ها به قدری ناله و زاری کردم که دل شب هم از صدای من خسته شد.

هوش مصنوعی: من به خاطر غم تو ناراحت شدم و دلم به درد آمد. خداوند تو را پاداش نیکو دهد که در مقابل غم‌های من، این‌گونه با وقار و استقامت ظاهر شدی.

هوش مصنوعی: غم و اندوه تو مرا حتی به بی‌دلی می‌کشاند، چه مشکلی دارد اگر دستی به حق برآوری و به من کمک کنی؟

هوش مصنوعی: در این لحظه، بخاطر صبر و دانشی که دارم، شکرگزارم. زیرا در دوری تو، مثل دیگران، نمی‌توانند به من کمک کنند.

هوش مصنوعی: به گروهی که مرا از سمتی دور می‌کنند، نگاه کن تا ببینی چقدر بی‌رحم و سخت‌دل هستند، و در مقابل من چقدر صبر و تحمل دارم.

هوش مصنوعی: طبع خسته و افسرده نمی‌داند که چه‌قدر از درون می‌سوزم. مثل شمعی که در عشق تو می‌سوزد و در برابر مشکلات مقاومت می‌کند.

هوش مصنوعی: من وفاداری و محبت تو را به همه جا می‌برم، اما فکر نکن که همین مقدار از دوست داشتن من کافی است.

هوش مصنوعی: برای من از رفت و آمد به نزد تو چه سودی داشت جز این که خصومت دشمنان را به سرزنش و شرمساری من منجر شد؟

هوش مصنوعی: از تند باد دوری تو، حال من مانند برگ‌های پاییزی است، ای گل بهاری من.