هوش مصنوعی: ای دل، ای دل! عشق و محبت آن معشوق را در قلب خود تازه کن و به زندگی‌ات روح تازه ببخش. سر تسلیم و وفای به محبوب را به زمین بگذار و پیمان و عهدی نو ببند.

هوش مصنوعی: در دنیای پنهان، شهادت و گواهی به وجود می‌آید، اما با عشق و دوستی باید کهنگی را ترک کرد و ایمان نوینی را در دل بپروراند.

هوش مصنوعی: اگر نتوانی خاک پای او را پیدا کنی، از گرد و غبار دامنش تکه‌ای بر‌دار و مشک را در گریبانت تازه کن.

هوش مصنوعی: اگر از صحبت‌های او نشانه‌ای می‌خواهی، در کنارش باش و با او صحبت کن تا جان تازه‌ای بگیری و احساس تازه‌ای پیدا کنی.

هوش مصنوعی: هر بار که تو اشک بریزی، چهرهٔ او پر از شادی می‌شود. ای ابر، با بارش گل، شکوفه‌ها را تازه کن.

هوش مصنوعی: ابر بارانی که می‌بارد، بر روی زمین شادابی می‌آورد. پس از آن، با اشکی که از چشمت ریخته می‌شود، چهره‌ات را شاداب و تازه کن.

هوش مصنوعی: در فرهنگ عاشقانه، مردان واقعی جان خود را در راه عشق فدای محبوب می‌کنند. تو نیز که با فداکاری و از خودگذشتگی در این مسیر گام برمی‌داری، باید این رسم و سنت را دوباره زنده کنی و تداوم ببخشانی.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، از اصول عدالت با مردم عادی غافل نشو و ای ثروتمند، با فقرا و نیازمندان به نیکی رفتار کن و محبت و احسان جدیدی را آغاز کن.

هوش مصنوعی: چهره تو همچون پرده‌ای است که پشت آن اسلام قرار دارد. از روی خود این پرده را کنار بزن و حقیقت را نشان بده؛ که کفر و بی‌دینی از بین می‌رود و ایمان مسلمانان تازه و زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: من در فصل سرد جدایی همچون بلبل خاموش هستم و تنها امیدم به نسیمی است که مرا به وصال می‌رساند، پس دوباره با عشق و زیبایی زندگی‌ام را تازه کن.

هوش مصنوعی: وقتی که دلم از عشق خالی است، چهره‌ی تو مانند شمعی است که در تاریکی می‌درخشد. بخاطر همین، برای روشن کردن این آتش افسرده در سردی زمستان، نور وجودت را دوباره به جانم بتابان.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی، وقتی که ملک حسن به مقام سلطنت رسید، تو هم باید با این امضا، دستور تازه‌ای برای سلطان صادر کنی.