هوش مصنوعی: خط زیبایت همچون نخی بر روی ماه است و عطر خوش تو دل و چشمانم را از شوق و آرزوی تو پر کرده، در حالی که آتش و آب در دل من خفته است.

هوش مصنوعی: دیشب وقتی به زیبایی تو فکر می‌کردم، دل زیبا رویان رازهای عاشقانه را فاش کردند و پرده‌ها را کنار زدند.

هوش مصنوعی: خانه حسن از بلندای تو به حیات خود ادامه می‌دهد و روح، که قبله‌اش تویی، از ابروی تو راه می‌یابد.

هوش مصنوعی: ای دل، از دل خود بیرون بیا و رها شو، چرا که اینجا مانند خرگاهی است که پایه‌های ضعیفی دارد و زندگی من مانند چادر ناپایدار است.

هوش مصنوعی: در برابر تو، از رخسار خورشید، عرق شرم می‌چکد؛ مانند اشکی که از چشمان ابر می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر تو به من برسی و بر کارم سایه بیفکنی، مثل ذره‌ای کم‌نور می‌شوم؛ اما تو مانند خورشیدی هستی که از نور خود درخشان و باعظمت است.

هوش مصنوعی: غم تو در دل من مانند آتش می‌سوزد و دل من از شدت بی‌قراری شبیه به سیماب است که مدام در حال حرکت و ناپایداری است.

هوش مصنوعی: ای آفتاب، به خاطر تو روز من به شب تبدیل شده است. تا کی باید در خیابان تو شب و روز را بگذرانم مانند ماه شب.

هوش مصنوعی: زلف‌های پیچ‌خورده‌ات مرا گرفتار کرده است، مانند خطی که نوشته‌اید و من را به هم ریخته است، همان‌طور که اعراب در نوشتارشان حرکات و جابه‌جایی‌ها را ایجاد می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که شرابت در دل من باشد، زیبایی تو در آیینه به قدر رنگ شراب می‌درخشد و آثار تو در آن بازتاب می‌یابد.

هوش مصنوعی: اگر نام شیرین لبان خود را بر زبان بیاوری، در دهان تو مانند شهد شیرین خواهد شد.

هوش مصنوعی: علاقه و اراده قوی عاشقان به حدی است که خواب دنیا و مادیات برایشان اهمیتی ندارد و آن را در نظر نمی‌گیرند.

هوش مصنوعی: اگر کنترل تو به دست من درویش بیفتد، از روی شوق به پای تو می‌افتم مثل رکاب دوچرخه.

هوش مصنوعی: ما با لطف و رحمت خدا امید داریم که در زندگی بعد از مرگ، از عذاب فراق تو خلاص شویم؛ چرا که در این دنیا به خاطر دوری تو عذاب می‌کشیم.

هوش مصنوعی: یک سوخته مانند من به زاری می‌گفت که دست بردارید از خواسته‌ام، در حضور پروردگار جهانیان.

هوش مصنوعی: خدایا، اگر تو نمی‌توانی این حجاب را از میان من و معشوق برداری، پس خودت آن را از بین ببر.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش تو نه به خاطر تقدیر و پاداش است، بلکه از روی عشق و محبت به توست. من به کسی علاقه‌مندم که به خاطر عشق به تو، هیچ امیدی به پاداش نداشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر دریاچه اشعار من به تلاطم بیفتد، تمام جهان در آن غرق می‌شود؛ مانند ماهی که در آب غرق می‌شود، نوری که از خورشید می‌تابد نیز در آن چشمه‌ها محو می‌گردد.

هوش مصنوعی: غزل‌های تازه و شاداب من که در ستایش تو سروده شده، از دیگر شعرها که خشک و بی‌روح‌اند، مانند رودخانه‌ای پرآب و زنده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از محبت و نیکی به من کردی، می‌بینی که من از عمق دلم برایت دعا می‌کنم و از خداوند خواهان پاداش و جزای خیر برای تو هستم.

هوش مصنوعی: پس از این، کشتی فکر و اندیشه‌ام را به ساحل می‌رسانم؛ زیرا دریای ستایش تو هرگز انتها ندارد.

هوش مصنوعی: سخنان سیف فرغانی از قید و بند خارج شده است، چرا که دل‌های بی‌خبر و بی‌احساس توانایی حفظ و ضبط این سخنان را ندارند و حقیقت درست را نمی‌توانند درک کنند.