هوش مصنوعی: آیا خبری از زیبایی تو به سلطان رسیده است؟ که او نگاهی به چهره‌ی پادشاهی دارد.

هوش مصنوعی: خدمت‌گذاری و بندگی تو یکی از بهترین و شریف‌ترین کارها در جهان است. در چنین کشوری، خبر و اطلاعاتی از وجود پادشاه و سلطنت به‌دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر من روزی بر سر کوی تو بیفتم، هیچ‌کس از آنجا نمی‌گذرد، حتی سلطان.

هوش مصنوعی: با چنین زلفی که مانند زنجیر است، تعجبی ندارد اگر عشق تو مانند حلقه‌ای در گوش، سلطان را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: حکومت همیشه به تو اجازه می‌دهد و تو را توانمند می‌سازد تا مقام و شأن خود را حفظ کنی و برتری‌های تو به اندازه‌ای باشد که تاج سلطنت را از سر پادشاه برداری.

هوش مصنوعی: این شاعر به تو از زیبایی و جذابیت شاهزاده‌ای سخن می‌گوید که شایسته‌ترین و برجسته‌ترین افراد را در میان زمین و آسمان می‌داند. او بیان می‌کند که زیبایی و ارزش این شاهزاده به قدری زیاد است که نمی‌توان هر کسی را به عنوان خدمتکار او پذیرفت. در واقع، تنها افرادی با مقام و مرتبه بالا شایسته‌ی خدمت در نزد او هستند.

هوش مصنوعی: غم عشق تو مانند نیش زنبور عسل، بر دل خسته‌ام می‌زند و از این حالتی که دارم، تنها برای شکرگزاری از سلطان می‌تواند باشد.

هوش مصنوعی: با این مانع جدایی که تو داری، هرگز نمی‌توان به وصل رسید مگر برای کسی که سلطنت دارد.

هوش مصنوعی: این بهترین جا برای این است که با فردی مانند تو، دروازه‌ای باز شود که میراثی که از پدر به جا مانده، به سلطان برسد.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو چنان قدرتی دارند که برای شکست دادن دشمنان، نیازی به کمک و پیروزی از سوی پادشاه نیست.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی در این شعر بیان می‌کند که او به خاطر تو شعر می‌سراید، زیرا نیازش به ثروت و زر از هر چیز دیگر بیشتر است.