هوش مصنوعی: اگر عاشق هستی، باید جانت را در راه عشق فدای آن کنی. می‌دانم که این کار شجاعت نیست، زیرا از تو که ترسویی، انتظار این را نداشتم.

هوش مصنوعی: کسی که مثل تو بینا نیست، چنین معامله‌ای نمی‌کند، زیرا آن اشتیاق و شور و حرارت در سردمردان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای شیخ، تو که خود را زاهد می‌دانی، برای به دست آوردن نان و روزی با زحمت می‌جنگی، بیا و در سفره آرزوها، هم‌نشین سگان باش.

هوش مصنوعی: ای کسی که برای روزی‌ات شغل تو آتش زدن خانه است، بنشین و کار او را انجام بده، زیرا آن کار ضمانت شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر آینده‌ات امروز می‌توانی از خوردن نان بگذری، زیرا اگر نان را با آب قاطی کنی، به خاک و خاکی تبدیل خواهی شد. زندگی در این دنیا گذراست.

هوش مصنوعی: مانند مرغی که دانه‌ها را از زمین جمع‌آوری می‌کند، خداوند روزی را برای او آماده کرده است، همان‌طور که غربیل آسمان، روزی‌ها را به او می‌رساند.

هوش مصنوعی: سعی کن مانند عاشقان، با دیگران دشمنی نداشته باشی. کسانی که به دنبال دنیا هستند، شبیه به سگ‌هایی هستند که فقط به دنبال نان می‌گردند.

هوش مصنوعی: در میان مردم، چیز ناخوشایندی وجود دارد که هر کدام به طریقی درگیر آن هستند و برای خود دنبال سهمی از آن می‌گردند.

هوش مصنوعی: این شعر به تشدید و تندخویی فردی اشاره دارد که به دوستان و هم‌نشینان خود آسیب می‌رساند. او مانند دندانی تیز که بر روی استخوان‌ها فشار می‌آورد، به دیگران آسیب می‌زند و از آن‌ها چیزی نمی‌برد. در واقع، او نه تنها به دیگران آسیب می‌زند بلکه از آنها چیزی به دست نمی‌آورد. این بیت به نوعی انتقاد از رفتارهای گزنده و خشن در روابط اجتماعی است.

هوش مصنوعی: اگر دهان بدون یاد خدا پر شود، مانند گنجی که خالی است، آنگاه غفلت همچون ماری زهرآلود خواهد بود که زبان را در می‌نوردد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در دل خود افکار و آرزوهای بزرگ داری، مانند آبی که در ظرف خود حرکت می‌کند، از محدودیت‌های ظاهری خود خارج شو و به آزادی و خلاقیت بپرداز.

هوش مصنوعی: اگر تو ماهیان و ماران را کنار هم جمع کردی، همین‌جا متوجه می‌شوی که آن ماهی‌ها معنی‌ای در خود دارند که به تو و معرفتت وابسته است.

هوش مصنوعی: مارها مانند یک افعی شده‌اند و دیگر ماهی در دریا باقی نمانده است. نفس درویش چون سگی است که آب خورده و به یک‌یک از موجودات حمله می‌کند.

هوش مصنوعی: تو در گذشته مانند یک پرنده‌ای بودی که در نزدیکی قاف است، حالا چرا یاد آن مکان مقدس را نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: تو به خاطر دلتنگی و غم، خانه‌ات را پر از دود کرده‌ای و در این تاریکی، دل کسی نمی‌تواند روشنایی‌ها و امیدها را ببیند.

هوش مصنوعی: با او صمیمی و دل باز باش و جان خود را بده، چون در دل شب و تاریکی، وجود آن ماه مانند، زندگی را روشن می‌کند و روزی برای تو فراهم می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در کنار محبت و دوستی جای بگیری، باید هر شب مانند یک سگ به درب آنجا بیایی و وفاداری خود را نشان دهی.